Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2015/6229 Esas 2016/3340 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/6229
Karar No: 2016/3340
Karar Tarihi: 31.05.2016

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2015/6229 Esas 2016/3340 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirketle yapılan eser sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsili için açılan icra takibine vaki itirazın iptali istemiyle başlatılan dava, usulden reddedilmiştir. Temyiz sınırının altında kaldığı için karar kesin niteliktedir. HUMK'nın 427. maddesi uyarınca kesinlik sınırı 2014 yılı için 1.890,00 TL'dir ve davacı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Dosya incelenerek karar verilmiş olup, HUMK'nın ek-madde 4'üne göre yeniden değerleme oranı da dikkate alınmıştır.
Kanun maddeleri:
- 5219 sayılı Kanun
- 2797 sayılı Yargıtay Kanunu'nun 60/3. maddesi
- 5236 sayılı Kanunun 19. maddesi
- HUMK'nın 427. maddesi
- HUMK'nın ek-madde 4'ü

23. Hukuk Dairesi 2015/6229 E. , 2016/3340 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Dava, davalı şirkete ait tarımsal ürünlerin analizi işini içeren eser sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsili için başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali istemine ilişkin olup, Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu"nun 12.02.2016 tarih ve 1 sayılı kararı uyarınca temyiz inceleme görevi Yargıtay 15. Hukuk Dairesi"ne aittir. Ne var ki dosya Yargıtay Hukuk İş Bölümü İnceleme Kurulu"nun 14.07.2015 tarih ve 6030 E., 10017 K. sayılı kararıyla Dairemize gönderilmiştir. 6644 sayılı Kanun ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu"nun 60/3. maddesi uyarınca kurul tarafından verilen karar kesin olduğundan dosya incelendi, gereği konuşulup görüşüldü.
5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu HUMK"nın 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19. maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2014 yılı için 1.890,00 TL"dir.
Dava dilekçesinde, 1.656,72 TL asıl alacak, 140,41 TL işlemiş faiz olmak üzere toplam 1.797,13 TL"nin tahsili için başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali istenilmiş olup mahkemece, davanın usulden reddine dair verilen karar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 E., 1990/4 K. sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 31.05.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.