MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın 25/06/2018 ve 07/02/2019 tarihli dilekçelerindeki anlatımından eski hale getirme ve temyiz isteminde bulunduğunun anlaşılması ve eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olması nedeniyle 12/02/2019 tarihli ek kararının kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. fıkrasında yer alan, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun"un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği ve mahkemece de bu doğrultuda tebligat yapıldığı, zira sanığın yokluğunda verilen 21/09/2017 tarihli hükmün önce sanığın bilinen en son adresi(aynı zamanda MERNİS adresi) olan ... adresine MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin tebliğe çıkarıldığı, tebligatın sanığın bu adresten taşındığı belirtilerek 09/10/2017 tarihinde bila tebliğ iade edilmesi üzerine mahkemece aynı adrese MERNİS adresi olduğu belirtilerek çıkartılan tebligatın 17/11/2017 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiği anlaşılmakla; her ne kadar sanığın yokluğunda verilen 21/09/2017 tarihli hükümde, temyiz süresinin kararın ulaşması tarihinden itibaren 15 gün olduğu belirtilerek yanıltmaya neden olunmuşsa da, sanığın anılan şekilde 17/11/2017 tarihinde tebliğ edilen hükmü, 25/06/2018 tarihli temyiz dilekçesi ile hükümde bildirilen 15 günlük süre geçtikten sonra temyiz eden sanığın temyiz isteminin ve eski hale getirme talebinin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE, 09/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.