5607 sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/19486 Esas 2021/2088 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/19486
Karar No: 2021/2088
Karar Tarihi: 24.02.2021

5607 sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/19486 Esas 2021/2088 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel mahkeme, 5607 sayılı Kanuna aykırılık suçu sebebiyle sanığı suçlu bulmuş ve söz konusu nakil aracının da iadesine karar vermiştir. Ancak iade kararının müsadere davasının konusu olması nedeniyle bozma kararıyla birlikte ortadan kalkacağı belirtilmiştir. Yeniden yapılacak yargılama sonucunda tekrar iade kararı verilmesi halinde, bu kararın kesinleşmesinin uzun bir süre geçtikten sonra mümkün olacağı ve bu durumda sanığın aracı üzerindeki hukuki tasarruf hakkından mahrum kalacağı vurgulanmıştır. Mahkeme hükmü, nakil aracının iadesi ve suçlu bulunma konuları ayrı başlıklarda incelenmiştir. Nakil aracının iadesinin yerinde olduğu belirtilerek, iade kararı onanmıştır. Suçlu bulunma konusunda ise, 5607 sayılı Kanunun 5/2. maddesine eklenen fıkraya ve ilgili hükümlerinin uygulanma koşullarına dair araştırma yapılması gerektiği ve sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu bulunduğu ifade edilmiştir. Bu nedenle, HÜKMÜN bozulması gerektiği kararlaştırılmıştır.
Detaylı kanun açıklamaları:
- 5607 sayılı Kanunun 13. maddesi: Sınır ötesi nakil işlemlerinde araçlarla ilgili olarak düzenlemeleri içeren madde.
- 5237 sayılı Kanunun 54. maddesi: Tümöre neden olan madde veya radyasyon kaynakları hakkındaki düzenlemeleri içeren madde.
- 5237 sayılı TCK'nın 7. maddesi: İradesi dışındaki bir nedene bağlı olarak bir suçun işlenmesine zorlanan kişinin durumunu düzenleyen madde.
- 7242 sayılı Kanunun 62. maddesi: Ceza davalarında etkin pişmanlık uygulamasıyla ilgili düzenlemeleri içeren madde.
- 7242 sayılı

19. Ceza Dairesi 2019/19486 E. , 2021/2088 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yerel Mahkemece kurulan mahkumiyet hükmüyle birlikte, 5607 sayılı Kanun"un 13. maddesi ve 5237 sayılı Kanun"un 54. maddesindeki şartların gerçekleşmemesi sebebiyle, nakilde kullanılan aracın iadesine de karar verildiği, iade kararının, araç hakkında açılmış müsadare davasının konusu olması bakımından, bozma kararıyla birlikte aracın iadesi hükmünün de ortadan kalkacağı, bu durumda yeniden yapılacak yargılama sonucunda tekrar iade kararı verilmesi halinde, kanun yollarının tüketilmesi de dahil, bu kararın kesinleşmesinin uzun bir süre geçtikten sonra mümkün olacağı, kanun yolu denetiminde aracın iadesi kararının hukuka uygun bulunması halinde, bu süre zarfında şahsın, aracı üzerindeki hukuki tasarruf hakkından mahrum kalacağı, aksi durumun ise AİHS ek 1 protokolün 1. maddesi ve Anayasa"nın 35. maddesiyle güvence altına alınan mülkiyet hakkına haksız müdahale oluşturacağı, Yargıtayca bu aşamada yapılacak denetimin söz konusu sakıncaları ortadan kaldıracağı gibi, yargılamanın makul sürede bitirilmesi ilkesinin yerine getirilmesi bakımından da gerekli olduğu değerlendirilerek, temyize konu mahkeme hükmü ceza ve müsadere bakımından ayrı başlıklarda incelenmekle;
1-) Nakil aracının iadesi kararının incelenmesinde;
Nakilde kullanılan aracın iadesine ilişkin mahkeme gerekçesi yerinde olmakla, İADE KARARININ ONANMASINA,
2-) Mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde ise;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasa"nın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasa’nın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasa"ya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası mucibince ilgili hükümlerin uygulanma koşullarının bulunup bulunmadığı araştırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yerel mahkemece yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 24/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.