Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/14012 Esas 2014/22893 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Adana 2. İş Mahkemesi
Tarihi : 02/05/2014
Numarası : 2012/46-2014/198

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı vekili, kıdem tazminatı ile fazla çalışma, genel tatil, yıllık izin ve ücret fark alacağının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının fazla mesai yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında ihtilaf bulunmaktadır.
Mahkemece fazla çalışma ücreti alacağı hüküm altına alınmış ise de, yapılan inceleme ve araştırma hüküm kurmaya elverişli değildir. Zira, hükme esas bilirkişi raporundaki hesaplama tanık beyanlarına dayanmaktadır. Ancak davalının resmi bir kurum olduğu dikkate alındığında sadece soyut tanık beyanları ile sonuca gidilmesi doğru değildir. Bu nedenle davacının hizmet dönemi itibari ile çalıştığı okul işyerinden ikili eğitim olup olmadığı, aynı işi yapan kaç kişi bulunduğu, dönüşümlü veya nöbetleşe çalışma olup olmadığı sorularak belirlenmeli, ilgili bilgi ve belgeler getirtildikten sonra tanık beyanları ile birlikte bir değerlendirmeye tabi tutulup gerekirse ek hesap raporu alınarak sonucuna göre karar verilmelidir. Mahkemece bu hususlar gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
3-Taraflar arasındaki işçinin ücretinin tam ödenip ödenmediği de uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, davacı fark ücret alacağı talebinde bulunmuştur. Ancak, dosyaya sunulan ücret bordrolarının asgari ücret üzerinden düzenlendiği ve hepsinin davacının imzasını taşıdığı görülmektedir. Bordroda belirtilen ücretten daha az ödeme yapıldığını davacının ispat etmesi gerekmektedir. Ancak davacı bu durumu ispata yarar bordrolara eş değerde yazılı belge sunmamıştır. İşverence ibraz edilen bordro suretlerinin altında kalemle yazılı olan yazıların ne anlam taşıdığı, kim tarafından hangi amaçla yazıldığı anlaşılamamaktadır. Bu nedenle davacının fark ücret alacağı talebinin reddi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, 17.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.