Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8850 Esas 2019/4569 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-a-b-e, 22/3, 31/3, 62, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan suça sürüklenen çocuğun mahkumiyetine ilişkin hüküm, suça sürüklenen çocuk ve müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, suça sürüklenen çocuk ve müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-TCK"nın 50/3. maddesi uyarınca, daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş bulunan onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş sanıkların kısa süreli, diğer sanıkların ise otuz gün ve daha az süreli hapis cezalarının aynı maddenin birinci fıkrasında yazılı yaptırımlara çevrilmesi zorunlu olup, suç tarihi itibariyle 17 yaşında olan ve daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş olan suça sürüklenen çocuk hakkında hükmedilen 6 ay 20 gün hapis cezasının TCK’nın 50/3. maddesi gereğince seçenek yaptırımlara çevrilmesi zorunluluğunun gözetilmemesi,
2-Suça sürüklenen çocuğun münhasıran sürücü belgesiz araç kullanmasında bilinçli taksir koşulları bulunmadığı hususu değerlendirildiğinde suça sürüklenen çocuk hakkında hakkında hükmolunan cezada koşulları oluşmayan bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
3-Taksirle yaralama suçundan dolayı mahkumiyetine karar verilen suça sürüklenen çocuk hakkında, kasıtlı suçlarda ve 18 yaşından büyüklerde uygulama alanı bulunan TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilmesi,
Kabule göre de; bilinçli taksirin uygulanmasına ilişkin TCK"nın 22/3. maddesinin, temel ceza maddesi olan 89/1. maddesinden sonra uygulanması gerektiği halde, artırıma ilişkin 89/2-a-b-e. maddesinden sonra uygulanması,
Kanuna aykırı olup, suça sürüklenen çocuk ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 04.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.