Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2014/46418 Esas 2016/1298 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile 1-..., 2-... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... Tüketici Mahkemesinden verilen 08/05/2014 gün ve 2012/2354-2014/1201 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, yabancı öğrenci olup, Türkiyede dil eğitimi alabilmek için danışmanlık yapan davalılara kurs ücreti olarak 2.500 ... havale ettiğini, ancak eğitim alamadığını beyanla yolladığı paranın karşılığı olan 4.400,00 TL nin faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiş,mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 2.650,00 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalılardan müşttereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir. Verilen karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Dava konusu talep miktarı 4.400,00 TL olup mahkemece, 2.650,00 TL üzerinden davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm 1.739,60 TL olup karar tarihi itibariyle 1.890,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle temyiz edilen bölüm miktar itibariyle kesin olduğundan temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, 25/01/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.