Mahkemesi : Trabzon 1. İş Mahkemesi
Tarihi : 12/06/2014
Numarası : 2010/605-2014/309

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalının yanında 9 yıl aşçı ve garson olarak çalıştığını, 15 günde 1 gün hafta tatili kullandığını, tüm resmi tatillerde izin kullanmadan çalıştırıldığını, 1.500,00 TL ücret aldığını, 08:00-23.00 saatleri arasında çalışarak fazla mesai yaptığını, 2009 yılı 1-2-3 aylarına ait aylık ücretin ödenmediğini, 06.06.2009 tarihinde bir müşterinin yemeği beğenmemesi nedeniyle işveren ile çıkan tartışma sonunda işyerinden kovulduğunu ileri sürerek kıdem tazminatı ile fazla çalışma ve ücret alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının İş Kanununun 25. maddesinin h fıkrasını da ihlal ettiğini, işyerinde müşteri ile tartışarak işyerinden ayrıldığını, tazminat hakkı bulunmadığını bildirerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının davalıya ait lokantada pişirici olarak çalıştığı, bir müşterinin pişirilen yemeği beğenmemesi nedeniyle patronun oğlu ile tartıştığı ve bu tartışma sonucunda işine son verildiği, işe son veriliş şekline bakıldığında yıllarca emeği ile geçinen bir kişinin ölçülülük ilkesine uyulmaksızın akdin feshine gidildiği, feshin son çare olma ilkesine uyulmadığı ve işveren tarafından başkaca haklı bir neden ortaya konmadığından davacının kıdem tazminatına hak kazandığı, davanın 04.08.2010 tarihinde açıldığı, dava dilekçesinde 2009 yılı 1-2 ve 3. aylara ait ücretin fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak kaydı ile 1.500,00 TL"den olmak üzere 4.500,00 TL olarak talep edildiği, bilirkişi tarafından hesap edilen kıdem tazminatı ve aylık net 900,00 TL"den hesaplanan üç aylık net ücret alacağının ödendiğinin davalı tarafça ispat olunamadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacı asil duruşmada alınan 31/03/2011 tarihli beyanında davalıdan 1.400,00 TL ücret alacağı olduğunu beyan etmiş olmasına rağmen mahkemece davacının beyan ve kabulü aşılarak 2.700,00 TL ücret alacağına hükmedilmesi hatalıdır.
Dava dilekçesinde talepler hakkında miktar belirtilmemiş olup mahkemece dava dilekçesindeki taleplerin açıklanması için dilekçe verilmesi istenmesine rağmen davacı tarafça açıklama dilekçesi verilmediği anlaşılmaktadır. Dava tarihinde harcı yatırılan miktar ise 500,00 TL dir. Davacı vekili taleplerini 03.06.2014 harç tarihli dilekçesi ile ıslah etmiştir. Dava 1086 sayılı HMUK döneminde açılmış olmakla ücret alacağı yönünden ıslah edilen miktar için ıslah tarihinden itibaren faize hükmedilmesi gerekirken tüm ücret alacağı yönünden dava tarihinden itibaren faize hükmedilmesi de hatalıdır. Mahkemece davacı tarafa dava dilekçesindeki taleplerini açıklaması için süre verilmeli, ücret alacağı yönünden dava dilekçesinde talep edilen miktar için dava tarihinden ıslah dilekçesinde talep edilen miktar için ıslah tarihinden itibaren faize hükmedilmelidir. Yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalılara iadesine, fazla alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 17/12/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.