Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/42394 Esas 2016/1204 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/42394
Karar No: 2016/1204
Karar Tarihi: 21.01.2016

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/42394 Esas 2016/1204 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, borçlu olmadığının tespit edilmesi için dava açtı. Ancak mahkeme, davayı reddetti. Davacı avukatı da kararı temyiz etti. Ancak temyiz başvurusu, 1.820 TL'yi geçmediği için HUMK'nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesi gereğince reddedildi. Kararın detayında yer alan kanun maddeleri: HUMK'nun 427/2 ve 440/III-2 maddeleri, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi.

13. Hukuk Dairesi 2015/42394 E. , 2016/1204 K.

"İçtihat Metni"

... ile ... vekili avukat ... aralarındaki alacak davası hakkında ... Asliye Hukuk Mahkemesinden (Tüketici Mahkemesi Sıfatıyla) verilen 31.10.2013 gün ve 2013/378-729 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, 1,300 TL borçlu olmadığının tesbitini istemiş, mahkemece, 31.10.2013 tarihinde davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 YTL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.820,00 YTL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-2 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 21.01.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.