MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 29.03.2011 tarih 249/24 sayılı ve benzer birçok kararında da vurgulandığı üzere; aynı suçun değişik zamanlarda birden fazla işlenmesi, işlenen suçların mağdurlarının aynı kişi olması ve bu suçların aynı suç işleme kararı altında işlenmesi koşullarının birlikte gerçekleşmesi halinde fail hakkında TCK"nın 43/1. maddedeki zincirleme suç hükümleri uygulanacaktır. Ancak TCK"nın 43. maddesinde yer alan ve failin eylemleri arasındaki sübjektif bağı ifade eden "bir suç işleme kararının" bulunmaması veya eylemlerin yenilenen kast ile işlenmesi ya da eylemler arasında hukuki kesinti meydana gelmesi halinde ise artık fail hakkında zincirleme suç hükümleri değil gerçek içtima kuralları uygulanacaktır. Bu açıklamalar karşısında; sanığın işlettiği kum ocağında kullanılan elektrik sayacının borcundan dolayı 14.02.2006 tarihinde mühürlenerek elektriğinin kesildiği, 26.12.2006 tarihinde yapılan kontrolde mührün bozulduğunun tespit edilmesi üzerine açılan kamu davasında, Antalya 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 27.11.2012 tarih, 2011/868 Esas, 2012/656 karar sayılı kararı ile 3000 lira adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, temyize konu, kum ocağının ruhsatsız olarak işletildiğinin tespit edilmesi nedeniyle İl Özel İdaresi tarafından 29.11.2007 tarihinde tatbik edilen mührün, 17.12.2007 tarihinde bozulması eylemi ile sanığın Antalya 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 27.11.2012 tarih, 2011/868 Esas, 2012/656 karar sayılı kararı ile mahkum olduğu mühür bozma eylemi arasındaki bir yıla yakın zaman aralığı dikkate alındığında, eylemini yenilenen suç işleme kararı ile gerçekleştirdiği ve bu nedenle ayrı suçları oluşturduğu anlaşıldığından tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Bozma kararına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince halen uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca bozmadan önce verilen 02.02.2010 tarihli hükmün yalnızca sanık müdafi tarafından temyiz edilmiş olması nedeni ile bu kararda sanık hakkında uygulanan erteleme hükmünün kazanılmış hak teşkil ettiği gözetilmeden, erteleme hükmünün uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından “cezanın ertelenmesine yer olmadığına” ibaresinin çıkartılarak yerine “sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının, TCK’nın 51/1 maddesi uyarınca ertelenmesine, TCK"nın 51/3 maddesi uyarınca sanığın 3 yıl süreyle denetime tabi tutulmasına, sanığın denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde hükmedilen cezanın TCK’nın 51/7. maddesi uyarınca kısmen veya tamamen ceza infaz kurumunda çektirilmesine, sanığın denetim süresini suç işlemeden geçirmesi halinde TCK’nın 51/8 maddesi uyarınca hükmedilen cezanın infaz edilmiş sayılmasına” şeklinde fıkra eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.03.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.