Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/457 Esas 2020/12158 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1, 52, 53, 58. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dairemizin 13/12/2017 tarihli bozma ilamı üzerine dosyanın uzlaşma bürosuna gönderildiği ancak usulüne uygun uzlaşma teklifine rağmen tarafların uzlaşamadıkları belirlenerek yapılan incelemede;
Temyiz dışı sanık İsmail Kalli"nin evlenmek için eş arayan katılanı, sanık ..., temyiz dışı sanık... ve kimliği tespit edilemeyen ... isimli şahısla tanıştırdığı, katılanın ... ile evlenmek amacıyla bu kişilere farklı zamanlarda toplamda 14.120 TL değerinde para verdiği ve harcama yaptığı ancak son görüşmelerinde otoparkta bekleyeceklerini söyleyerek bırakıp gitmeleri üzerine katılanın dolandırıldığını anladığı ve haksız menfaat temin eden sanığın bu şekilde dolandırıcılık suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda, sanık savunması, katılan beyanı ile tüm dosya kapsamından atılı suçun sanık tarafından işlendiğine ilişkin mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın aynı suç işleme kararının icrası kapsamında Kanunun aynı hükmünü değişik zamanlarda birden fazla ihlal etmesi nedeniyle TCK’nın 43. maddesindeki zincirleme suç hükümlerinin uygulanması suretiyle cezasının arttırılması gerekirken eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan İskenderun 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2009/335 E. 2010/663 K. sayılı dolandırıcılık suçuna ilişkin hükmünün taraflar arasında uzlaşma sağlanması sebebiyle İskenderun 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/335 E. 2010/663 K. sayılı 26/09/2018 tarihli ek kararı ile ortadan kaldırılmasına karar verildiğinden, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına, Hatay 2. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2011/162 esas ve 2012/43 karar sayılı kanunen tedavülde bulunan paranın sahtesini tedavüle koymak suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanun"un 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hükümde sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasıyla ilgili olan hüküm fıkrasının çıkartılarak, yerine "Hatay 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2011/162- 2012/43 E-K, 17.02.2012 tarihli ilamı ile kanunen tedavülde bulunan paranın sahtesini tedavüle koymak suçundan verilen 2 yıl hapis cezasından dolayı sanık hakkında hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" cümlesinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.