22. Hukuk Dairesi 2017/10864 E. , 2018/4285 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
AVUKAT ...
AVUKAT ...
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirketin Çiğli bölgesinde endeks okuma işinde 14.09.2010-15.07.2013 tarihleri arasında kesintisiz çalıştığını, iş akdine davalı tarafından haklı sebep olmaksızın son verildiğini beyanla, kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti ile diğer bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iddialarının yerinde olmadığını beyanla davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacıya kıdem tazminatının ödenmesinin gerektiği, yıllık izin alacağı hakkının bulunduğu, davacının yaptığı iş, tanık beyanları ve dosya kapsamına göre fazla çalışma, hafta tatili ve genel tatillerdeki çalışmasının da kanıtlandığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir .
Temyiz:
Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla mesai ücreti alacağının hesabı noktasında uyuşmazlık söz konusudur.
Mahkemece, davacının haftanın beş günü 08:00-19:00 saatleri arasında bir buçuk saaat ara dinlenme ile günlük dokuz buçuk saat, Cumartesi günleri ise 08:00-17:00 saatleri arasında bir saat ara dinlenme ile günlük 8 saat çalıştığı, sonuç olarak haftalık on buçuk saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek alacak hüküm altına alınmış ise de; davacı ile birlikte aynı işi yapan ve Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesince temyiz incelemesinden geçerek kesinleşen emsal dosyada (Yargıtay (Kapatılan) 7.Hukuk Dairesi 2015/16679 esas sayılı dosyası) aynı çalışma sisteminde davacının dini bayramların ilk 2 günü ile yılbaşı tatilleri hariç ayın 3 haftasında haftanın 6, 1 haftasında haftanın 7 günü ortalama olarak 08:00-17:00 saatleri arasında çalıştığı ve bir saat ara dinlenmesi kullandığı kabul edildiğinde haftalık çalışmasının ayın 3 haftasında 8 saat x 6 gün = 48, 1 haftasında 8 saat x 7 gün= 56 saat olacağı, ayın 3 haftasında 48 saat - 45 saat = 3, bir haftasında 7,5 saati hafta tatili çalışması olmak üzere 56-45= 11-7,5= 3,5 saat fazla mesai yaptığının kabul edildiği görülmektedir. Bu durumda, kesinleşmiş karar da dikkate alındığında aynı işyerinde aynı işi yapan çalışanlar açısından işyeri çalışma şartlarının aynı olmasının kabulü gerekeceği ve buna göre davacının da anılan emsal dosyadaki gibi fazla çalışma yaptığının kabul edilmesi gerektiği anlaşılmakla, kararın bu yönden bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
H.Y.D.
