MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla çalışma ücreti, asgari geçim indirimi, resmi ve dini bayramlarda çalışma ücreti, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, davacının 19/02/1998 tarihinden 30/07/2013 tarihine kadar aralıksız şekilde davalı işverenlikte çalıştığını, sigorta süresinin eksik yapıldığını, fazla mesai, genel tatil, yıllık izin ücretlerinin ödenmediğini, yıllık izinlerini kullanmadığını, davacının iş aktini haklı nedenle feshettiğini, bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti ve asgari geçim indirimi alacaklarını istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, davacı ile aralarında imzalanan 03/04/2003 tarihli hizmet akdi uyarınca işyerinde masaj elemanı olarak çalışmaya başladığını, sözleşme şartları dahilinde davacının Pazartesi, Çarşamba ve Cuma günleri olmak üzere ayda 12 gün çalışacağının ve çalışma saatlerinin 09.00-17.30 saatleri arasında olacağının kararlaştırıldığını ve davacı tarafından imza altına alındığını, sigorta primlerinin eksiksiz ve düzenli olarak yatırıldığını, davacının yaptığı işin mahiyeti gereği haftanın 6 günü tüm resmi, genel tatil, hafta tatili ve resmi tatillerde çalışmış olmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davacının, davalıya ait güzellik salonunda güzellik uzmanı olarak 10/04/2003-30/07/2013 tarihleri arasında 10 yıl 3 ay 20 gün süreyle çalışmıştığı, işverenin, davacının kısmi süreli çalıştığını savunmasına ragmen dinlenen tanık beyanları ile dosya kapsamına göre davacının işyerinde haftanın 6 günü ve sürekli çalıştığının anlaşıldığı, davacının fazla çalışma ücreti ödenmediğinden iş sözleşmesini haklı olarak feshettiğinin tanık beyanları ve tüm dosya kapsamından anlaşıldığı, davacının, haftanın 6 günü sabah 09.00 akşam 19.00 saatleri arasında çalıştığını tanık beyanları ile ispatladığı, fazla çalışma alacağından takdiren % 40 oranında indirim yapıldığı, davacının, asgari geçim indirimi alacağı, yıllık izin ücret alacağı ve resmi tatil alacağına ilişkin alacaklarını ispat edemediği gerekçesi ile kıdem tazminatı ve fazla mesai ücreti taleplerinin kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-4857 sayılı İş Kanununun 37 nci maddesine göre, işçiye ücretin elden ya da banka kanalıyla ödenmesi durumunda, ücret hesabını gösteren imzalı ve işyerinin özel işaretini taşıyan “ücret hesap pusulası” verilmesi zorunludur.
Uygulamada çoğunlukla “ücret bordrosu” adı altında belgeler düzenlenmekte ve periyodik ödemelerde işçinin imzası alınmaktadır. Banka aracılığı ile yapılan ödemelerde banka kayıtları da ödemeyi gösteren belge niteliğindedir.
Ücretin ödendiğinin ispatı işverene aittir. Bu konuda işçinin imzasını taşıyan bir ödeme belgesi yeterli ise de, para borcu olan ücretin ödendiğinin tanıkla ispatı mümkün değildir.
Somut uyuşmazlıkta, Mahkeme tarafından, ispat yükü isabetsiz şekilde ters çevrilerek yıllık izin ücreti ve asgari geçim indirimi alacaklarını davacının ispatlayamadığından bahis ile bu alacaklar Mahkeme tarafından reddedilmiştir. Oysa, asgari geçim indirimi de yıllık izin de davacı işçinin çalışması sonucunda kanun gereği kendiliğinden doğan haklardır, davacının davalı işverenlikteki çalışma olgusunun ve hizmet süresinin sabit olması ve buna dayanılarak kıdem tazminatının hüküm altına alınması karşısında, davacının yıllık izin ücreti ve asgari geçim indirimi alacaklarını ispatlayamadığından bahsedilemez. Bu alacakların ödendiğinin ya da kullandırıldığının ispatı ise davalı işverenliğe düşer ve bu ispat yazılı belge ile yapılmak zorundadır. Davalı, asgari geçim indirimini ödediğine ilişkin belge, yıllık izinleri ise 4857 sayılı İş Kanunu’nun 53. ve devamı maddeleri uyarınca kullandırdığını gösteren izin defteri ve benzeri belge ya da davacının kullanmadığı yılllık izinleri fesih tarihi ve sonrasında ödediğini ispat edecek belge sunamamıştır. O halde, yıllık izin ücreti ve asgari geçim indirimi alacaklarının bilirkişi raporundaki hesaplama denetlenmek sureti ile davacı lehine hüküm altına alınması gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebeplerden BOZULMASINA , peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30/03/2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.