Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/11709 Esas 2022/2809 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı

HÜKÜM : Bilinçli taksirle yaralama ve çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs suçlarından mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında bilinçli taksirle yaralama suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Oluşa uygun kabule göre sanığın işlediği bilinçli taksirle yaralama suçunun 5237 sayılı TCK'nun 89. maddesinde düzenlenip, öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e, 66/2. maddelerinde belirtilen 8 yıllık olağan dava zaman aşımı süresine tabi bulunduğu ve mahkemece kurulan 19.04.2012 tarihli ilk mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde bozularak ortadan kalkmasından dolayı dava zamanaşımı kesmeyeceği nazara alındığında bundan önceki zamanaşımını en son kesen işlem olan sanığın 09.06.2011 tarihli mahkeme sorgusu ile bozma üzerine 26.12.2019 tarihinde verilen ikinci hüküm arasında bu sürenin geçtiği gözetilerek bu suçtan görülen davanın düşmesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması, kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri uyarınca bu suçtan görülen kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE,
Sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;

Mağdurenin aşamalardaki beyanları, savunma ve tüm dosya içeriğine göre, henüz nitelikli cinsel istismar suçunun icrai hareketlerine başlamayan sanığın eylemini organ sokmak suretiyle gerçekleştireceğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp, mevcut haliyle sübuta eren eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 103/1. maddesinde düzenlenen çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğu gözetilerek hüküm kurulması gerekirken suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 23.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.