Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2015/14817 Esas 2016/1441 Karar Sayılı İlamı

Davacılar murisinin iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacılar ile davalılardan H.. K.. vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillere, kanuni gerektirici sebeplere ve tarafların temyizinin kapsamına göre davacılar vekilinin tüm, davalı H.. K.. vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine.
2-Dava, 23.11.2001 tarihli iş kazasında vefat eden sigortalının hak sahibi eş ve çocuklarının maddi ve manevi zararının giderilmesi istemlerine ilişkindir.
Mahkemece, davacıların maddi tazminat davalarının reddine, davacıların davalılar Şirketi ve H.. K.. yönünden açmış oldukları manevi tazminat davalarının kısmen kabulü ile ; davacı Sevgi eş Tanrıverdi için 3.500,00-TL , davacı çocuklar için ise ayrı ayrı 2.000,00"er-TL manevi tazminatın davalılar H.. K.. ile olay tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte müştereken ve müteselsilen tahsil edilerek davacılara ödenmesine, davacıların davalı A.. K.. ve R.. Ç.. aleyhine açtıkları manevi tazminat davalarının reddine karar verilmiştir.
Karar tarihinde geçerli olan 2012 yılı A.A.Ü.T."nin 3/2 maddesinde “ Müteselsil sorumluluk da dahil olmak üzere davanın reddi sebebi farklı olan davalılar vekili lehine her red sebebi için ayrı ayrı vekalet ücretine hükmolunacağı” düzenlenmiştir. O halde eldeki davada vekille temsil olunan ve aleyhine açılan davaların reddi sebebi diğer davalılar ."tan farklı bir nedene dayanan davalı H.. K.. lehine vekalet ücretine hükmedilmemesinin doğru olmadığı açıktır.
O halde davacı vekilinin bu hususları içeren temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesinin yeniden yargılamayı gerektirmediği anlaşıldığından hüküm bozulmamalı HMK 370/2. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda yapılan açıklamalar gereğince 19.01.2012 tarihli karara yeni bir madde olarak “9-Yargılama sırasında kendisini vekille temsil ettiren davalı H.. K.. için maddi tazminat davası bakımından bu davanın reddi sebebine göre lehine vekalet ücreti takdirine yer olmadığına, manevi tazminat davası bakımından ise karar tarihinde geçerli olan A.A.Ü.T."nin 3/2, 10/1-2, 12/1-2 maddeleri gözetilerek takdiren 400,00TL vekalet ücretinin davacılardan alınarak davalıya ödenmesine.” hükmünün eklenmesine. Kararın düzeltilmiş bu hali ile ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine,
08.02.2016 gününde oy birliğiyle karar verildi.