Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/7382 Esas 2018/526 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı Üniversite vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R -
Davacı vekili, 05.05.2009 tarihinde davalıların sürücü, işleten ve trafik sigortacısı olduğu aracın müvekkili yayaya çarptığını ve müvekkilinin yaralandığını, işten güçten kaldığını, tedavi masrafları yaptığını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile 1.000,00 TL maddi, 6.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 05/05/2009 tarihinden itibaren işleyecek en yüksek faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini istemiş, ıslah dilekçesi ile maddi talebini artırmıştır.
Davalılar vekilleri, ayrı ayrı davanın reddini savunmuştur.Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan delillere göre; davacının maddi tazminat davasının kabulüne 29.800,94 TL maddi tazminatın, davacının manevi tazminat davasının kısmen kabulüne 6.000,00 TL manevi tazminatın tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı Üniversite vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde ve özellikle, hükme esas alınan uzman bilirkişi raporunda belirtilen kusur dağılımının oluşa uygun olması sebebiyle benimsenmesinde, manevi tazminatın takdirinde TBK"nun 56 (eski BK 47) maddesindeki özel haller dikkate alınarak hak ve nesafet kuralları çerçevesinde karar verilmesinde bir usulsüzlük bulunmamasına göre, davalı Üniversite vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-)Dava, trafik kazasından kaynaklanan cismani zarar nedeni ile maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.Davalı Üniversite, 2547 Sayılı Yükseköğretim Kanunu’nun 56/b. ve Ek 7. maddesi ile 492 Sayılı Harçlar Kanunu uyarınca harçtan muaf olduğundan, bu davalının harç ödemekle yükümlü tutulması doğru değil, bozma sebebi ise de bu yöndeki yanılgının giderilmesi yargılamanın tekrarını gerektirmediğinden 6100 sayılı HMK"nun geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı Üniversite vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı Üniversite vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile maddi tazminata ilişkin harçların düzenlendiği hüküm fıkrasının 4. bendinde yer alan “bakiye 1.566,13 TL harcın” ibaresinden sonra gelmek üzere “davalı Üniversite harçtan muaf olduğundan davalı Üniversite dışındaki” ibaresinin yazılmasına; hüküm fıkrasının 5. bendinde yer alan “davalılar ... ve ... Rektörlüğünden müştereken ve müteselsilen” ibaresinin hükümden çıkarılmasına yerine “davalı Üniversite harçtan muaf olduğundan davalı ...’tan” ibaresinin yazılmasına; hüküm fıkrasının 6. bendinde yer alan “485,17 TL harcın” ibaresinden sonra gelmek üzere “davalı Üniversite harçtan muaf olduğundan davalı Üniversite dışındaki” ibaresinin yazılmasına ve hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı Üniversiteye geri verilmesine, 01/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.