5607 sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/6236 Esas 2021/2082 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6236
Karar No: 2021/2082
Karar Tarihi: 24.02.2021

5607 sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/6236 Esas 2021/2082 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, 5607 sayılı Kanuna Aykırılık suçundan mahkumiyet hükmü verdiği bir davanın temyiz sürecinde, malen sorumlu vekilinin temyiz talebinin reddedildiğini açıkladı. Sanığın temyiz talebi ise reddedilmedi ve incelemeye alındı. Ancak, sonrasında çıkarılan bir kanunla eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezaların indirilebileceği, ayrıca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının mümkün hale geldiği belirtildi. Bu sebeple, sanığın hukuki durumunun yerel mahkeme tarafından yeniden değerlendirilmesi gerektiği ve hüküm bozulduğu belirtildi. Mahkeme kararında belirtilen kanun maddeleri ise şöyle: 7242 sayılı Kanunun 61. maddesi, 5607 sayılı Yasa'nın 3/22. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 7. maddesi, 7242 sayılı Yasa'nın 63. maddesi ve 5607 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası.

19. Ceza Dairesi 2019/6236 E. , 2021/2082 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
I-Malen sorumlu vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Malen sorumlunun 18/11/2013 günü alınan ifadesinde, sanıktan şikayetçi olmadığını beyan etmekle yargılamaya usulüne uygun şekilde katılmadığının anlaşılması karşısında, hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından malen sorumlu vekilinin vaki temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi gereğince, tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanığın temyiz talebinin incelenmesinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak,
1-Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasa"nın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içerdiği, yine aynı Yasa’nın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasa"nın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasa’nın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasa"ya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası mucibince ilgili hükümlerin uygulanma koşullarının bulunup bulunmadığı araştırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yerel mahkemece yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
2-Hükümden önce son sözün hazır bulunan sanığa verilmemesi suretiyle CMK"nin 216/3. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 24/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.