Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/5084 Esas 2018/9322 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5084
Karar No: 2018/9322
Karar Tarihi: 21.11.2018

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/5084 Esas 2018/9322 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, resmi belgede sahtecilik suçundan mahkum olmuştur. Ancak, mahkeme sanığa yapılan tebligatın yasalara aykırı olduğunu ve suçun zamanaşımı süresinin dolmuş olduğunu tespit etmiştir. Bu nedenle, mahkeme sanığın temyiz itirazlarını yerinde bulmuş ve kararı bozmuştur. Sanığa açılan dava, zamanaşımı nedeniyle düşmüştür. Kararda, Tebligat Kanunu'nun 10. ve 21. maddeleri, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7 ve 204/1. maddeleri, 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 9. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri yer almaktadır.

11. Ceza Dairesi 2018/5084 E. , 2018/9322 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesindeki "Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır" hükmü ile 6099 sayılı Kanun"la yapılan değişiklik sonucunda aynı maddeye eklenen "Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır" hükmüne aykırı olarak, yokluğunda verilen kararın sanığın dosyadaki bilinen en son adresi olan sorgusunda bildirdiği adresi yerine, doğrudan MERNİS adresine çıkarılan tebligatın, aynı Kanun"un 21. maddesine göre yapılan tebliğ işleminin usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın öğrenme üzerine 05.03.2015 tarihli temyizinin süresinde olduğunun kabulü ile inceleme yapılmıştır.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 7 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 9. maddeleri hükmü karşısında; sanığa yüklenen "resmi belgede sahtecilik" suçunun, suç tarihinden sonra yürürlüğe giren ve lehe olan 5237 sayılı TCK"nin 204/1. maddesindeki cezasının üst sınırına göre, aynı Kanun’un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen uzatılmış dava zamanaşımının, suçun işlendiği 20.07.2004 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, aynı Kanun"un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE, 21.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.