4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2015/10694 Esas 2019/290 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/10694
Karar No: 2019/290
Karar Tarihi: 10.01.2019

4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2015/10694 Esas 2019/290 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm, 4733 sayılı Kanuna muhalefet suçundan mahkumiyet ve müsadere kararı içermektedir. Bu hüküm temyiz edilmiştir. Dosya incelendikten sonra, Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilen 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Mahkeme, sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği konusunda yanılmıştır. Bu nedenlerle, hükümden TCK'nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine \"24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete\"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi\"nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının (\"e\" bendi dışında) tatbikine,\" ifadesinin eklenmesi gerektiği ve hükmün düzeltilerek onanması gerektiği sonucuna varılmıştır. Kanun maddeleri ise şöyledir: 4733 sayılı Kanun, 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi.

7. Ceza Dairesi 2015/10694 E. , 2019/290 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesi uyarınca, hükümden TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının (“e” bendi dışında) tatbikine,” ifadesinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.