Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9425 Esas 2019/4486 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ..."un .... Vakfının yönetim kurulu başkanı olduğu, katılan ..."in vakıf binasının inşaatında dış cephe boyama işinde çalıştığı, olay günü 4. kat hizasında bulunan iskelede binanın dış cephesinin boyanması işinde çalıştığı esnada iskelenin devrilmesi sonucu düşerek hayati fonksiyonlarını 6. derece etkileyecek şekilde kırık meydana gelecek şekilde yaralandığı, sanık ve müdafii tarafından "18/08/2006 tarihinde Yönetim Kurulu toplanarak inşaatın yapımını hususunda gerekli anlaşmaların yapılması ve denetim görevinin yürütülmesi işinin ..., ... ve ... ismindeki şahıslara verdiklerini ve yetkilendirmelere dair vakıf defterine gündem açıp bu hususu karar altına aldıklarını, sanığın inşaat işleri ile ilgisinin olmadığını" savundukları, her ne kadar savunmaya konu edilen belgenin aslı dosya içerisinde bulunmasa da, belge aslı üzerinde mahkemece yapılan gözleme göre ..., ... ve ..."ın görevlendirilmesine ilişkin cümlenin karar anından daha sonra tahrifatlı olarak karar metinine eklendiği yönündeki kanaatle sanığın mahkumiyetine karar verildiği olayda, yaralanan katılan ile şikayetçi olmayan mağdur ..."in alınan ifadelerinde kendilerinin başkaca bir şirket işçisi olmadıklarını, boya işlerini doğrudan vakıf tarafından görevlendirilerek ..."un bilgisi ve kabulü ile günlük yevmiye karşılığı aldıklarını belirttikleri, ilgili belgenin sanık hakkında suç duyurusunda bulunulmasına değin ileri sürülmediği ve soruşturmanın başlamasından 6 sene sonra dosyaya sunulması hususları bir arada değerlendirildiğinde, sanık ve müdafii tarafından ileri sürülen yönetim kurulu kararına ilişkin belgenin suçtan kurtulmaya yönelik olduğu ve sanığın kusurlu olduğuna ilişkin kabul yerinde görüldüğünden, tebliğnamenin eksik incelemeye ilişkin (1) numaralı bozma görüşüne; TCK"nın 50/2. maddesinin ""suç tanımında hapis cezası ile adlî para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hâllerde, hapis cezasına hükmedilmişse; bu ceza artık adlî para cezasına çevrilmez"" şeklindeki hükmüne ve mahkeme tarafından 5237 sayılı TCK"nın 89/1. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezasının tercih edilmesine göre, tebliğnamenin TCK"nın 50/4-1.a maddesi gereği paraya çevirme hükümlerinin tartışılmaması yönündeki (2) numaralı bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusur durumuna ve beraate ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 03/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.