Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/11803 Esas 2019/18772 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11803
Karar No: 2019/18772
Karar Tarihi: 04.12.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/11803 Esas 2019/18772 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2019/11803 E. ve 2019/18772 K. sayılı kararda, sanığın hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir. Ancak, Sanık müdafinin temyiz dilekçesinde sanığın psikolojik rahatsızlıkları bulunduğunu ve rapor sunduğunu belirtmiştir. Bu sebeple, Adli Tıp Kurumu İhtisas Kurulundan veya Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesinden rapor alınması gerektiği belirtilerek kararın bozulmasına hükmedilmiştir. Ayrıca, suçun uzlaştırma kapsamına alındığı ve dosyanın tam olarak incelenmediği gözlemlenmiştir. Bu sebeple, TCK'nin 53. maddesi ile ilgili Anayasa Mahkemesi kararı ve 5237 sayılı TCK'nın 32. maddesine atıfta bulunularak kararın bozulmasına karar verilmiştir.
TCK'nın 53. maddesi, mahkum olan kişinin bazı hakları yitirmesine neden olabilir. Anayasa Mahkemesi bu maddenin bazı bölümlerinin iptal edilmesine karar vermiştir.
5237 sayılı TCK'nın 32. maddesi, zihinsel engellilik veya ruhsal bozukluğu olan kişilerin suç işleme kabiliyetlerini yitirip yitirmediklerini belirlemek için Adli Tıp Kurumu'ndan rapor alma zorunluluğunu getirir.
TCK'nın 141/1. maddesi hırsızlık suçunu tanımlar.
TCK'nın 142/2-d maddesi ise, hırsızlık suçunun cezasını artırır.
6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değiştirilen

2. Ceza Dairesi 2019/11803 E. , 2019/18772 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hükmedilen cezanın türü ve süresine göre sanık müdafiinin duruşmalı temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 318. maddesi uyarınca reddine karar verilerek yapılan incelemede;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde, sanığın psikolojik rahatsızlıkları bulunduğunu bu sebeple ilaç kullandığını, algılama ve anlama güçlüğü bulunan ve aynı zamanda konuşurken ve iletişim kurarken anormal davranışları belli olan bir kişi olduğunu belirtmesi ve temyiz dilekçesi ekinde de buna ilişkin rapor fotokopisi sunması karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 32. maddesi uyarınca, sanığın işlediği iddia olunan hırsızlık suçu için suç tarihinde işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayıp algılamadığı, bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin azalıp azalmadığı ve azalmış ise bunun önemli derecede olup olmadığı hususlarında Adli Tıp Kurumu ilgili İhtisas Kurulundan veya Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesinden rapor alındıktan sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden eksik kovuşturma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
2-Kabule göre de;
a- Yaş küçüklüğü nedeniyle evrakı tefrik edilip ayrı dava açılan suça sürüklenen çocuk ... hakkındaki dosyanın akıbeti araştırılıp, dosyasının derdest ise bu dosya ile birleştirilmesi eğer karara çıkmış ise getirtilip incelenmesi sonucu delillerin bir bütün halinde değerlendirilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden eksik araştırma sonucu yazılı şekilde karar verilmesi,
b- Müştekinin 06/04/2015 tarihli soruşturma aşamasında alınan ek beyanında aracının çalınma anında kontağı üzerinde unuttuğunu belirtmesi karşısında, eylemin 5237 sayılı TCK"nın 141/1. maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfının nitelendirilmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun"un 142/2-d maddesi gereğince uygulama yapılması,
c- 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK"nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan bu sebeplerden dolayı hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 04/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.