Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik tebliğnamenin düzeltilerek onama görüşüne iştirak edilmemiştir.
Sanığın, sola dönüş yasağı bulunan yerde dönüş yapmak suretiyle kazaya neden olduğu olayda; bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmaması, aleyhe temyiz bulunmaması sebebiyle bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 03/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.