MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ SIFATIYLA)

Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 03/06/2016 tarih ve 2014/1099-2016/469 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin kat karşılığı inşaat sözleşmesi karşılığında elde ettiği 86.500,00 TL"yi müteahhitten 04.09.2013 tarihinde aldığını, müvekkilinin söz konusu paranın bir kısmı ile borçlarını ödediğini, 70.000,00 TL’sini davalı banka şubesinde mevcut bulunan kiralamış olduğu S tipi 117 nolu kasasında sakladığını, söz konusu paradan 17.000,00 TL aldığını, bunu Euro olarak istediğini, davalı banka görevlilerinin bu paradan aynı zamanda 280,26 TL kasa kira parasını kestiğini, akabinde yalnızca 5.000,00 Euro aldığını ve bankadan ayrıldığını, daha sonra 17.000,00 TL’den 5.000,00 Euro ve kasa kirası kesildikten sonra ödenmesi gereken 2.369,74 TL "nin kendisine verilmediğini fark ettiğini, müvekkilinin derhal davalı banka şubesini aradığını, sonuç alamadığını, daha sonra Almanya dönüşünde eksik ödenen parayı bankadan istediğini ancak banka görevlilerinin ‘sen şimdi altınlarım da var dersin’ diyerek müvekkilini banka kasasına götürdüğünü, kasa açıldığında kasada bulunması gereken 53.000,00 TL’nin olmadığını fark ettiğini, kasada yalnızca 1.000,00 TL’nin olduğunu iddia ederek eksik ödenen 2.369,74 TL ve kasadan çalınmış olan 52.000,00 TL"nin kusursuz sorumluluk ilkesi gereğince davalı bankadan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, kiralık kasanın ancak iki anahtar ile beraber açılabileceğini, davacıda bulunan anahtarın olmaması halinde kasanın açılamayacağını, davacıya eksik ödenen para olmadığını, 5.000,00 Euro ve kasa kirası kesildikten sonra kalan 2.369,74 TL"nin davacıya ödendiğini, kamera kayıtlarından bu hususun görüldüğünü, müvekkilinin davacı kasasında ne olduğunu bilemediğini, davacının iddialarının asılsız olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, tanık beyanları ve tüm dosya kapsamına göre; davacının 29/05/2014 tarihinde kiralık kasasını ziyaret ettiği, 5.000,00 Euro tutarında döviz satış işlemi yaptığı ve 2014 yılı kasa aidatını ödediği, davacıya bu işlemler nedeniyle 2.369,74 TL eksik ödeme yapıldığı, yapılan bu işleme ilişkin dekontların dosyada mevcut olduğu, dekontlarda davacının imzasının bulunduğu, yine soruşturma dosyasında banka güvenlik kamerası görüntülerinden davacıya ait kiralık kasanın soyulduğuna ilişkin herhangi bir delilin elde edilemediği, kasanın davacı ve davalı bankada bulunan anahtarın aynı anda olmaksızın açılamadığı, işlem bittikten sonra kasanın her iki anahtarla kilitlendiği, tanığın müştekinin kasadaki parasının net olarak ne kadar olduğu konusunda bilgi sahibi olmadığı hususlarının yer aldığı, davacı tarafın kasaya ne koyduğu ile ilgili herhangi bir tutanak, yazılı başkaca belge veya delilin mevcut olmadığı, davacı tarafın eksik olduğunu iddia ettiği paranın kasaya konulduğuna dair yeterli delil bulunmadığı, davacının kiralık kasasındaki paranın eksik olduğunu ve bu duruma davalı bankanın kusuruyla sebebiyet verdiğini usulünce ispat edemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 14/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.