MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 08/03/2016 tarih ve 2014/715-2016/139 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkiline ait münferiden açılmış olan 55616, 74316, 74761 USD numaralı vadeli hesapları ile, 74909 vadeli TL ve 27951, 48602 nolu vadesiz hesabından 22.11.2006 tarihinde yetkisiz erişim sonucunda internet bankacılığı yoluyla 82.950.00 TL çekilerek çeşitli hesaplara gönderildiğini, daha sonra da bu paraların söz konusu kişilerce çekildiğini, bu konuda müvekkili tarafından yetkisiz erişim sonucu çekilen 82.950.00 TL"nin geri ödenmesi için Asliye Ticaret Mahkemesinin 2012/277 E. sayılı dosyası ile dava açıldığını, bu davanın sonunda ..."nin davacı olmadığı gerekçesiyle kısmen davanın red olduğunu, bu kez ..."ye isabet eden 37.324.00 TL için dava açıldığını, bu işin organize bir biçimde sürdürüldüğü izleniminin doğduğunu, müvekkilinin söz konusu olayda herhangi bir kusuru bulunmadığını, davalı bankanın bu tür profesyonel dolandırıcılıklarda önlem almadığını iddia ederek 37.324.00 TL"nin uygulanan en yüksek banka reeskont faiz oranı üzerinden olay tarihinden işleyecek faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı banka vekili, talebin zamanaşımına uğradını, müvekkiline atfedilebilecek bir kusur bulunmadığını, müvekkili bankanın internet bankacılığı hizmeti uluslararası alanda kabul edilen güvenlik standartlarında olduğunu, müvekkil tarafından alınan güvenlik önlemleri sayesinde mudii şifrelerinin banka sisteminden ele geçirilme olasılığı söz konusu olmadığını, davacıya gerekli uyarılar yapıldığını, zararın davacının kendi kusurundan kaynaklandığını, şifreleri özenle saklaması gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının, davalı bankanın sunduğu internet bankacılığı hizmetlerinden yararlandığı, 22.11.2006 olay tarihinde müşteriye ait şifre ve parola gibi müşteriye tanımlı statik kişisel bilgiler elektronik ortamda doğru girilerek usulsüz işlem yapıldığı, müşterilerin şifre gibi statik bilgilerini kullandıkları bilgisayarlardan kötüniyetli 3. kişilere çaldırmamaları konusunda kullandıkları bilgisayarın güvenliğini sağlamalarının beklenemeyeceği, davalı bankanın gerekli tedbir ve önlemini alması gerektiği, davalı bankanın şifrenin davacının kusuru ile ele geçirildiğini kanıtlayamadığı, davalı bankanın zarardan sorumlu olduğu gerekçesiyle 37.324,00 TL’nin 22/11/2006 tarihinden itibaren reeskont faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.912,19 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 14/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.