Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/12234 Esas 2020/2004 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12234
Karar No: 2020/2004
Karar Tarihi: 12.02.2020

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/12234 Esas 2020/2004 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Yapılan incelemede, tekerrür nedeniyle koşullu salıverilme süresine eklenecek miktarın tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağı belirtilerek, sanığın adli sicil kaydına göre, daha önce aldığı 2 yıl 4 ay hapis cezasının tekerrüre esas alınması gerektiği sonucuna varılmıştır. Anayasa Mahkemesi tarafından TCK'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik yapılan iptal kararlarının infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceği belirtilerek, temyiz başvurusu reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Yasa, madde 108/2
- Türk Ceza Kanunu, madde 53/1-b

17. Ceza Dairesi 2019/12234 E. , 2020/2004 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkındaki Yasa’nın 108/2. maddesi uyarınca tekerrür nedeniyle koşullu salıverilme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağının anlaşılması karşısında; sanığın adli sicil kaydına göre, önceki hükümlülüklerin içinde tekerrüre esas alınabilecek en ağır mahkumiyet olan İzmir 18. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/269 Esas ve 2010/334 Karar numaralı, 30/05/2011 tarihinde kesinleşen, 2 yıl 4 ay hapis cezası ile mahkumiyetine ilişkin ilamı olduğundan, bu ilam yerine, daha az cezayı içeren ilamın tekerrüre esas alınması, aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Anayasa Mahkemesi"nin hükümden önce 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararları da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanık ...’in temyiz nedeni yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 12/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.