Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/20546 Esas 2016/1110 Karar Sayılı İlamı

23. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/20546
Karar No: 2016/1110
Karar Tarihi: 10.02.2016

Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/20546 Esas 2016/1110 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, dolandırıcılık suçundan 2 yıl hapis ve 10.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmıştır. Hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar bazı haklarından, koşullu salıverilinceye kadar ise diğer haklarından yoksun bırakılmıştır. Mahkeme kararı Bakanlık tarafından kanun yararına bozma talebiyle incelenmiştir. Kanun yararına bozma istemine dayanarak yapılan değerlendirmede, mahkûm olan bir kişinin kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarına ilişkin 53/1-c maddesi uyarınca hak yoksunluğunun sadece koşullu salıvermeden sonra uygulanabileceği, kendi alt soyu dışındaki kişiler bakımından ise hak yoksunluğunun cezanın infazının tamamlanmasına kadar devam edeceği belirtilmiştir. Bu nedenle, hüküm fıkrasında bulunan 53. madde uygulanmasına ilişkin bölüm tamamen çıkarılmış ve yerine, \"kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer haklardan ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılması\" şeklinde bir düzenleme yapılmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri: Türk Ceza Kanunu, 157/1, 52/2, 53/1-a-b-d-e, 53/2, 53/3 ve CMK 309.

23. Ceza Dairesi 2015/20546 E. , 2016/1110 K.

"İçtihat Metni"

Dolandırıcılık suçundan sanık ..."ün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 157/1 ve 52/2. (2"şer defa) maddeleri uyarınca 2 yıl hapis (iki kez) ve 10.000.00 Türk Lirası adli para cezası (iki kez) ile cezalandırılmasına, hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar anılan Kanun"un 53/1-a-b-d-e maddesindeki haklardan, koşullu salıverilinceye kadar ise aynı Kanun"un 53/1-c maddesindeki haklardan yoksun bırakılmasına dair ...Ağır Ceza Mahkemesinin 14/04/2010 tarihli ve 2006/103 esas, 2010/36 sayılı karar aleyhine... Bakanlığınca verilen 23.10.2015 gün ve 21618/68891 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 25/11/2015 gün ve 2015/362216 sayılı yazısıyla dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteminde;
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 53/2. maddesinde yer alan ‘‘Kişi, işlemiş bulunduğu suç dolayısıyla mahkûm olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar bu hakları kullanamaz.’" ve 3. fıkrasındaki “Mahkûm olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki düzenlemeler karşısında, anılan maddenin 1-c bendinde yer alan hak yoksunluğunun sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıvermeden sonra uygulanamayacağı, kendi alt soyu dışındaki kişiler bakımından vesayet ve kayyımlıkla ilgili hak yoksunluğu ile anılan maddenin 1. fıkrası a, b. d ve e bentlerinde yazılı hak yoksunluklarının ise cezanın infazının tamamlanmasına kadar devam edeceği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden ... Ağır Ceza Mahkemesinin 14/04/2010 tarihli ve 2006/103 Esas, 2010/36 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi gereğince BOZULMASINA, aynı Kanun"un 309/4-d maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak;
Hüküm fıkrasından 5237 sayılı Kanun"un 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün tamamen çıkartılıp yerine, "5237 sayılı TCK"nın 53. maddenin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın c bendinde yer alan, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine kadar, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" şeklinde yazılması suretiyle hükmün DÜZELTİLMESİNE, hükümdeki diğer kısımların aynen bırakılmasına, infazın bu şekilde yapılmasına, 10/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.