4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2015/10063 Esas 2019/201 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : 21/02/2014 tarihli karar ile hükümlülük, erteleme, müsadere, tasfiye; 23/09/2014 tarihli ek karar ile temyiz talebinin reddine

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanık müdafiinin 17.09.2014 tarihli dilekçesi ile eski hale getirme ve temyiz talebinde bulunduğu mahkeme tarafından infazın durdurulması ve temyiz talebinin reddine karar verilmiş ise de, temyiz talebi ile birlikte yapılan eski hale getirme talebi 5271 sayılı CMK"nun 42/1. maddesi gereğince Yargıtay"ca karara bağlanacağından bu konuda verilen 23.09.2014 tarih ve 2013/574 Esas ve 2014/114 Karar sayılı ek kararı kaldırılarak ve sanığa yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünü içerir gerekçeli kararın 17/03/2014 tarihinde askeri birlik adresinde birlik komutanı ... imzasına tebliğ edildiği, ancak dosya içerisinde hükmün sanığa iç tebligat yoluyla tebliğ edildiğine dair belge olmaması karşısında yapılan tebligatın usulsüz olduğu anlaşılmakla, eski hale getirme talebinin kabulü ile öğrenme üzerine sanık müdafiinin temyiz istemi yasal süresinde kabul edilerek yapılan incelemede;
1. CMK.nun 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması müessesesine engel hali bulunmayan ve talimat mahkemesinde savunması alınan sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını talep ederek suçun işlenmesiyle meydana gelen bir zarar varsa karşılamaya hazır olduğunu beyan etmesi ayrıca talimat evrakının ekinde KEMT varakasının olmaması karşısında, eşyanın ithalinde öngörülen gümrük vergileri ve diğer eş etkili vergileri ile mali yükler toplamı belirlenip, bu tutarın kamu zararı olduğunun sanığa bildirilmesi ve sonucuna göre, gerektiğinde Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/9. madde ve fıkrası da gözetilerek bir karar verilmesi gerekirken zararın giderilmediğinden bahisle ve başka bir gerekçe gösterilmeden hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kabule göre ise;
2. Sanık hakkında takdiri indirim uygulanırken uygulama maddesi olarak TCK.nun 62/1. madde ve fıkrası yerine TCK.nun 62. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMUK.nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
3. Gün adli para cezasının paraya çevrilmesi sırasında uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK.nun 52/2. maddesine atıf yapılmaması suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
4. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5. Dava konusu eşyanın müsaderesi sırasında uygulama maddesi olan TCK.nun 54/4. madde ve fıkrası yerine TCK.nun 54/1. madde ve fıkrasının gösterilmesi suretiyle CMUK.nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi, kaçak eşyanın müsaderesi yanında tasfiyesine de karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.