MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık ... hakkında kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık ... 14/06/2019 tarihli dilekçesi ile “davadan, temyiz hakkımdan vazgeçiyorum, dosyamın onaylanmasını ve yerel mahkemeye gönderilmesini talep ediyorum” şeklinde beyanda bulunmuş olup, onama yetkisi Yargıtay"a ait bulunduğundan, "temyizden vazgeçme" olarak değerlendirilemeyecek olmakla birlikte, sanığın daha sonra 17/06/2019, 04/07/2019, 22/07/2019, 29/07/2019 ve 17/10/2019 tarihli dilekçeleri ile “aşağıda belirtmiş olduğum tüm dosyalarımın temyiz hakkından vazgeçiyorum, dosyalarımın yerel mahkemelerine incelenmeksizin gönderilmesini arz ve talep ederim” şeklinde beyanda bulunduğunun anlaşılması karşısında, sanık temyiz hakkını kullanmak istemediğini belirterek temyizden vazgeçme iradesini açıkladığından, 5271 sayılı CMK’nın 266/1. maddesi uyarınca vazgeçme nedeniyle dosyanın İNCELENMEKSİZİN İADESİNE,
2-Sanık ... hakkında kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık hakkında mala zarar verme suçundan 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesi gereğince hüküm kurulurken, seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edildiği halde TCK"nın 50/2. maddesine aykırı olarak tayin olunan hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan tayin olunan hapis cezasının infazı aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 04/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.