Silahla tehdit - genel güvenliği kasten tehlikeye sokma - 6136 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/3052 Esas 2016/1081 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/3052
Karar No: 2016/1081
Karar Tarihi: 08.03.2016

Silahla tehdit - genel güvenliği kasten tehlikeye sokma - 6136 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/3052 Esas 2016/1081 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, silahla tehdit ve genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçlarından mahkum edilmiştir. Silahla tehdit suçundaki mahkumiyet hükmünde, TCK'nın 43. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı konusu tartışılmamıştır. Toplanan deliller incelenip suçlar kabul edilmiş ve takdire ilişen cezalar verilmiştir. Temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak, sanığın genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçundan verilen mahkumiyet hükmü, yasal unsurları oluşmadığı için bozulmuştur.
Detaylı Kanun Maddeleri:
- 6136 sayılı Kanun: Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu
- TCK'nın 43. maddesi: Haksız tahrik
- TCK'nın 106 (2) ve (2-a) maddeleri: Silahla tehdit suçu
- TCK'nın 44. maddesi: Tehdit suçu
- TCK'nın 5237 sayılı Kanun ile ilgili 53/1-2-3. maddeleri: Kanunun iptal edilen bölümleri

1. Ceza Dairesi 2015/3052 E. , 2016/1081 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Silahla tehdit, genel güvenliği kasten tehlikeye sokma, 6136 sayılı Kanuna muhalefet.

TÜRK MİLLETİ ADINA

1- Sanık hakkında silahla tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde, TCK"nun 43. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin tartışılmaması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık.6136 sayılı Kanuna muhalefet ve silahla tehdit suçlarının sübutu kabul, silahla tehdit suçu yönünden düzeltme nedeni saklı kalmak kaydıyla oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, takdire ilişen cezaları azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme ve bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin sübuta yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle;
A) Sanık hakkında 6136 sayılı Kanuna muhalefet ve silahla tehdit suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelenmesinde;
Silahla tehdit suçundan kurulan hükümde uygulama maddesinin TCK"nun 106 (2-a) maddesi yerine sadece 106 (2) şeklinde gösterilmesi ile 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin sanık hakkında bu madde ile yaptığı uygulamalar yasaya aykırı ise de, bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hükmün 3 nolu bendinin 1. paragrafında yer alan ""TCK"nun 106 (2)"" ibaresinin ""TCK"nun 106 (2-a)"", 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin ise "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde değiştirilmesine, karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA,
B) Sanık hakkında genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde ise;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; trafikte başlayan tartışma sırasında sanığın mağdurlara silahını göstermek suretiyle tehdit ettiği anlaşılan olayda; 5237 sayılı TCK"nun 44. maddesindeki düzenleme de dikkate alınarak sadece en ağır cezayı içeren silahla tehdit suçundan hüküm kurulmasının yeterli olduğu gözetilmeden, ayrıca yasal unsurları oluşmayan bu suçtan da mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabule ve uygulamaya göre de;
24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 08/03/2016 gününde oybirliği ile karar verildi.