Kaybolmuş veya hata sonucu ele geçmiş eşya üzerinde tasarruf - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/25604 Esas 2018/2968 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/25604
Karar No: 2018/2968
Karar Tarihi: 12.03.2018

Kaybolmuş veya hata sonucu ele geçmiş eşya üzerinde tasarruf - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/25604 Esas 2018/2968 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kaybolmuş veya hata sonucu ele geçmiş eşya üzerinde tasarruf suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın kaybettiği telefonu kullanması sonucunda yapılan incelemede, telefonun olay tarihinden bir gün sonrasından itibaren yaklaşık 20 kez kullanıldığı tespit edilmiştir. Sanığın savunmasının kayıtlarla uyuşmadığı ve alacağı cezadan kurtulmak için yapıldığı anlaşıldığından, beraat kararı verilmesine karar verilmemiştir. Ancak sanık hakkındaki hapis cezasının seçimli yaptırım olarak adli para cezası kararı verilmeden önce yeterli gerekçe gösterilememiştir. Ayrıca, sanık hakkında kurulan hükümde hapis cezasının tercihi nedeniyle yapılan ve hatalı olan uygulama sonucunda cezanın adli para cezasına çevrilmesi de yanlıştır. Bu nedenlerle mahkeme kararı bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu 160/1. maddesi: Kaybolmuş eşya üzerinde tasarruf suçu
- 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu 50/2. maddesi: Seçenekli yaptırımlarda hapis cezasının neden seçildiğine ilişkin yasal ve yeterli gerekçe gösterilmesi gerektiği, hapis cezasına hükmedildikten sonra bu cezanın artık adli para cezasına çevrilemeyeceği.

17. Ceza Dairesi 2015/25604 E. , 2018/2968 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kaybolmuş veya hata sonucu ele geçmiş eşya üzerinde tasarruf
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Katılanın kaybettiği telefonun olay tarihi olan 01.05.2013 tarihinden bir gün sonra sanık tarafından kullanılmaya başlandığı, 16.05.2013 tarihine kadar kullanılmaya devam edildiği, bu telefonla yaklaşık yirmi kez görüşme yapıldığı, sanığın savunmasının dosya içeriğinde tespit edilen kayıtlara uymadığı, alacağı cezadan kurtulmaya yönelik olduğunun anlaşılması karşısında, tebliğnamede yer alan sanığın kastını ispatlayacak delil bulunmadığından beraat kararı verilmesi yönündeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabul ve nitelendirmede, usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-5237 Sayılı Türk Ceza Kanununda hapis cezası ile adli para cezasının seçenekli yaptırım olarak öngörüldüğü hallerde hapis yada adli para cezasının neden seçildiğine ilişkin yeterli ve yasal gerekçe gösterilmesi gerektiği halde, sabıka kaydına göre suç tarihinde sabıkası bulunmayan sanık hakkında, neden hapis cezasına hükmedildiğine ilişkin yasal ve yeterli gerekçenin gösterilmemesi,
2-Kabul ve uygulamaya göre de; TCK 160/1. maddesinde düzenlenen kaybolmuş eşya üzerinde tasarruf suçunun yaptırımının hapis veya adli para cezası olarak seçimlik öngörüldüğü, 5237 sayılı Kanun"un 50/2. maddesinde ise; “Suç tanımında hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hallerde, hapis cezasına hükmedilmişse; bu ceza artık adli para cezasına çevrilmez” şeklindeki düzenleme karşısında, sanık hakkında kurulan hükümde hapis cezasının tercih edilmesinden sonra cezanın adli para cezasına çevrilmesi suretiyle hatalı uygulama yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve Cumhuriyet Savcısı"nın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 12.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.