Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8616 Esas 2019/4394 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK’nın 223/2-c maddesi uyarınca beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekilinin bir sebebe dayanmayan temyiz itirazının reddine; ancak,
Meydana gelen kazada kusuru bulunmayan sanık hakkında beraat kararı verilirken gerekçenin “sanığın atılı suçu işlemesinde kusuru (taksiri) bulunmadığından” yerine “sanığın atılı suçu işlemesinde kastı bulunmadığından” olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, gerekçe kısmındaki ve hükmün 1. paragrafındaki “sanığın atılı suçu işlemesinde kastı bulunmadığından” ibaresi çıkarılarak yerine “sanığın atılı suçu işlemesinde kusuru (taksiri) bulunmadığından” yazılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.