Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/38587 Esas 2016/885 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile 1-... vekili avukat ..., 2-... vekili avukat ... aralarındaki alacak davası hakkında.... Tüketici Mahkemesinden verilen 8.10.2015 gün ve 4303-2094 sayılı hükmün davalı ... avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalı ... ... ve ....’den 07.06.2012 tarihinde satın aldığı ... plakalı araçta gizli ayıp bulunduğunu ileri sürerek, aracın iadesi ile kusursuz ve hasarsız misli ile değiştirilmesine, bunun mümkün olmaması halinde satış bedelinin faizi ile birlikte tahsiline ve 10.000,00 TL manevi tazminata hükmedilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile 1.500,00 TL değer kaybı tazminatının davalılardan alınarak davacıya verilmesine, belirtilen alacağa dava tarihinden itibaren yasal faiz işletilmesine, davacının yasal koşulları gerçekleşmeyen manevi tazminat isteminin reddine karar verilmiş, hüküm davalı ... ... ve ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen miktar, karar tarihi (08.10.2015) itibariyle 2.080,00 TL’yi geçmediğinden (1.500,00 TL) HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davalı ... ve ... vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 19/01/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.