Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/7415 Esas 2019/18631 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7415
Karar No: 2019/18631
Karar Tarihi: 03.12.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/7415 Esas 2019/18631 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişi hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma ve hırsızlık suçlarından mahkumiyet kararı verdi. Hırsızlık suçu için 2 yıl 2 ay hapis cezası belirlenen sanığa, indirim yapılarak 1 yıl 7 ay 20 gün hapis cezası verildi. İş yeri dokunulmazlığını bozma suçu için ise doğru ceza maddesi uygulanmadığı belirtildi fakat bu nedenle bozma işlemi yapılmadı. Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesiyle ilgili kararı dikkate alınarak, hak yoksunlukları infaz aşamasında uygulanacak. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanabilir: Hırsızlık suçu için 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b ve 143. maddeleri, iş yeri dokunulmazlığını bozma suçu için 5237 sayılı TCK'nın 116/2. ve 116/4. maddeleri.

2. Ceza Dairesi 2019/7415 E. , 2019/18631 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I-O Yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin incelenmesinde;
20.01.2015 tarihinde verilen hükmü, CMUK’nın 310/3 maddesinde öngörülen 1 aylık temyiz süresi geçtikten sonra, 27.02.2015 günü temyiz eden o yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II-Hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik sanığın temyiz itirazlarına gelince;
Sanık hakkında hırsızlık suçundan sırasıyla 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b, 143. maddeleri uyarınca belirlenen 2 yıl 2 ay hapis cezasından aynı Kanun’un 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken 1 yıl 9 ay 20 gün hapis cezası yerine 1 yıl 7 ay 20 gün hapis cezası olarak eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından, sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükümde doğrudan 5237 sayılı TCK’nın 116/4. maddesi gereğince ceza verilmesi gerekirken TCK’nın 116/2. maddesi gereğince ceza verilip TCK’nın 116/4. maddesinin uygulanması sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle, hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 03/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.