Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/11338 Esas 2018/3476 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/11338
Karar No: 2018/3476
Karar Tarihi: 14.05.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/11338 Esas 2018/3476 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ticaret Mahkemesi tarafından verilen ve davalı vekili tarafından temyiz edilen davada, temyiz süresi geçildiği için davalı vekilinin temyiz isteminin süreden reddine karar verildiği belirtilmiştir. Temyiz harcının ödenmiş olması halinde iadesine karar verildiği ifade edilmiştir. Kararda, HUMK 433/2 ve 432/4 maddeleri ile 3-4 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun 01.06.1990 tarihli hükümlerine atıfta bulunulmuştur. HUMK 433/2 maddesi, temyiz süresinin geçtiği durumlarda, süre yönünden reddedileceğini belirtirken, 432/4 maddesi, süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemenin bir karar verebileceğini veya Yargıtay'ın karar verebileceğini düzenlemektedir. 3-4 sayılı İBK ise, mahkeme kararlarına karşı başvurulacak yolları ve süreleri düzenleyen bir kanundur.

11. Hukuk Dairesi 2016/11338 E. , 2018/3476 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 16.03.2016 gün ve 2015/415-2016/227 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Mahkemenin gerekçeli kararı, 10.05.2016 günü davalı vekiline tebliğ edilmiş, mahkemece, aynı karar bir kez daha davalı vekiline gönderilmiş ve bu ikinci tebligat da 24.05.2016 tarihinde muhattabına teslim edilmiştir. 10.05.2016 tarihinde davalı vekiline yapılan ilk tebligattan sonra temyiz süresi başlamış olduğundan ve sonradan ikinci kez yapılan tebligat temyiz süresi bakımından davalı vekiline yeni bir hak kazandırmadığından hüküm HUMK 433/2. maddesinde yazılı temyiz etme süresi geçirildikten sonra 07.06.2016 tarihinde temyiz edilmiştir. Aynı Kanun"un 432/4. maddesine göre süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün 3-4 sayılı İBK uyarınca Yargıtay da bu konuda bir karar verebileceğinden davalı vekilinin temyiz isteminin süre yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin süreden REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 14.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.