Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8231 Esas 2019/4350 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 2-a-b, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçunun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, soruşturma aşamasında sanığa uzlaştırma işlemi sorulmadığı ancak şikayetçinin uzlaşmak istemediği, kovuşturma aşmasında katılanın ve sanığın uzlaşma konusunda bir çabaları ve dosyaya yansıyan bir iradelerinin bulunmadığı, uzlaşmanın yargılamaya bir fayda sağlamayacağı ve yargılamayı gereksiz yere uzatacağından mahkemenin kabul ve takdirinde isabetsizlik görülmemiş olup, tebliğnamede bu konuda bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiin, sanığın olayda kusurunun bulunmadığına, eser sözleşmesi gereğince sorumluluğun ... ve ...’e ait olduğuna, CMK’nın 231. maddesinin uygulanmamasının yerinde olmadığına yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın geleceği üzerindeki olası etkilerinin dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılması gerektiği değerlendirilerek TCK"nın 62. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediği konusunda bir karar verilmesi gerekirken, sanık hakkında "Failin fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları göz önüne alınarak takdiren hakkında TCK’nın 62. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına" şeklindeki dosya kapsamına uygun olmayan ve yetersiz nitelikteki gerekçe ile anılan maddenin uygulanmamasına karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre ise;
Sanık hakkında hükmedilen 10800 TL adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında uyulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 01/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.