MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın, 20.02.2019 tarihli dilekçesindeki anlatımından eski hale getirme isteminde bulunduğunun anlaşılması ve eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olması nedeniyle İstanbul 11. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 26/02/2019 tarihli ek kararının kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün kovuşturma aşamasında bildirdiği son adresinden farklı bir adrese Tebligat Kanunu’nun 21. maddesine göre tebliğ edilmesi nedeniyle geçersiz olduğu anlaşılmakla, sanığın öğrenme üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi’ne hitaben yazdığı 12.03.2018 tarihli dilekçesinin temyiz mahiyetinde olduğu ve temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın soruşturma aşamasındaki beyanına göre; olay günü hırsızlığın gece saat 02.00 sıralarında gerçekleştiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini; sanığın aşamalardaki beyanlarına göre iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanmaması; aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasındaki hak yoksunluklarının uygulanması hususunda bir karar verilmemişse de, anılan madde ve fıkrada belirtilen hak yoksunluklarının uygulanması hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup, tüm suçlar yönünden 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 03/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.