Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8249 Esas 2019/4348 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 2-b, 62, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmayarak, tebliğnamedeki düzeltilerek onama görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiin, tarafsız tanık dinlenilmeden karar verildiğine, adli tıp kuurmundan kusur durumunun tespiti açısından rapor alınması gerektiğine, verilen kararın hakkaniyete aykırı olduğuna, katılan vekilinin, mağdurun neden asli kusurlu olduğuna ve tanık beyanlarına neden itibar edilmediğine dair değinilmediğine yönelik temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 01/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.