MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22.01.2013 tarih ve 2012/6-1431 E ve 2013/18 K sayılı kararı ile 2012/13-1444 E ve 2013/305 K sayılı kararında kabul edildiği üzere, hükümde sanığın mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, ayrıca tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek olmadığı, bu nedenle mahkemece sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesine rağmen tekerrüre esas alınan ilamın esas ve karar numarası kararda gösterilmemiş ise de sanığın adli sicil kaydında TCK’nın 141/1 maddesinde yazılı hırsızlık suçuna ilişkin iki adet mahkumiyet hükmünün bulunduğu, bu suçun ise CMK"nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaştırma kapsamına alındığının ve sanığın başka da tekerrüre esas alınabilecek sabıkası olmadığının anlaşılması karşısında, öncelikle hapis cezasına hükmedilmiş olan Aydın 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/246 Esas, 2011/427 Karar sayılı 07.02.2012 tarihinde infaz edilen mahkumiyetine konu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre uzlaşma sağlanamaması halinde bu ilamın tekerrüre esas alınması, uzlaşma sağlanıp düşme kararı verilmesi halinde ise İncirliova Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/330 E 2011/43 Karar sayılı 03.08.2012 tarihinde infaz edilen mahkumiyetine konu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının ve 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 03.12.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.