MAHKEMESİ : EREĞLİ(KONYA) 1. ASLİYE HUKUK(AİLE) MAHKEMESİ
TARİHİ : 14/05/2014
NUMARASI : 2013/373-2014/259

Taraflar arasındaki tedbir nafakası davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dilekçesi ile; tarafların evli olduklarını, davalı kocanın müvekkili davacıya hakaret ve küfürler ettiğini, müvekkili ile hiç ilgilenmediğini, davalı kocanın müşterek çocuğu da yanına alarak müşterek konutu terk ederek Adana iline gittiğini, bu nedenle müvekkilinin ayrı yaşamada haklı olduğunu iddia ederek davalıdan aylık 1000 TL tedbir nafakasının tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesi ile; davacı tarafın iddialarının gerçeği yansıtmadığını, davacı tarafın sırf ekonomik menfaat elde edebilmek uğruna müvekkili davalıya karşı defalarca boşanma davası açtığını ve fakat hiçbir davayı sonuçlandırmadığını, davacı tarafın Adana"da bulunan müşterek konutu terk ederek Konya-........."ye gittiğini, müvekkilinin davacı tarafa eve dönmesi için noter vasıtası ile ihtar çektiğini, ancak davacının sebepsiz olarak eve dönmediğini, müvekkilinin hasta ve engelli olup bakıma muhtaç olduğunu, bu nedenle davacının ayrı yaşamada haklı olmadığını savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile, davacı yararına dava tarihinden başlamak üzere aylık 200,00 TL tedbir nafakasının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davacı ve davalı vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları ile; davalı vekilinin ise aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
4721 sayılı MK.nun 195.maddesi uyarınca, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerin yerine getirilmemesi veya evlilik birliğine ilişkin önemli bir konuda uyuşmazlığa düşülmesi halinde eşler ayrı ayrı veya birlikte hakimin müdahalesini isteyebilir. Hakim, gerektiği takdirde eşlerden birinin istemi üzerine kanunda öngörülen önlemleri alır.
Aynı yasanın 197.maddesine göre de; eşlerden biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir.
Birlikte yaşamaya ara verilmesi haklı bir sebebe dayanıyorsa hakim, eşlerden birinin istemi üzerine birinin diğerine yapacağı parasal katkıya, konut ve ev eşyasından yararlanmaya ve eşlerin mallarının yönetime ilişkin önlemleri alır.
Buna göre; davacının ayrı yaşamada haklı olup olmadığının araştırılması ve "ayrı yaşamada haklılık" olgusunun kanıtlanması gerekir.
Somut olayda; davacı taraf, davalının haklı bir sebebi olmaksızın müşterek konutu terk ederek evden ayrıldığını ve bu sebeple kendisinin ayrı yaşamada haklı olduğunu iddia etmiş ve bu iddiasının ispatı hususunda tanık deliline başvurmuştur. Ancak, dinlenen davacı taraf tanığı duruşmadaki beyanında, davacının Adana"da bulunan müşterek konuttan ayrılarak Konya-.........."ye taşındığını belirtmiş olup, tanık beyanları tarafların ayrı yaşamalarının nedeni hususunda davacının iddiasını destekler nitelikte olmadığı gibi, tam ve kanaat verici nitelikte de değildir. Buna göre dosya kapsamı, taraf ve tanık beyanları ile ayrı yaşamada haklı olduğu iddiasını ispat edemeyen davacının davasının reddi gerekirken, davacı lehine davanın kısmen kabulü doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 24.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.