Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/10971 Esas 2018/3460 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/10971
Karar No: 2018/3460
Karar Tarihi: 10.05.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/10971 Esas 2018/3460 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı ve davalı arasındaki taşınır mal ve alacak davası sonucunda Asliye Hukuk Mahkemesi, 2.150,00 TL'nin tahsiline karar vermiştir. Ancak bu miktar, HUMK'nın 427/2. maddesi uyarınca temyiz sınırının altında kalmaktadır. Mahkeme, HUMK 432/4 madde ve fıkrası ile 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyizi kabil olmayan kararların temyiz istemleri hakkında karar verebileceği gibi, Yargıtay tarafından da karar verilebileceğini belirtmiştir. Bu nedenle, davacının temyiz istemi reddedilmiştir.
HUMK'nın 427/2. maddesi, miktar veya değeri 1.000,00 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların kesin olduğunu belirtir. Karar tarihi olan 30/05/2016 tarihi itibariyle bu miktar, 2.190,00 TL'dir.
HUMK 432/4 madde ve fıkrası ile 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı, temyizi kabil olmayan kararların temyiz istemleri hakkında karar verebileceğini ve Yargıtay tarafından da karar verilebileceğini belirtir.

11. Hukuk Dairesi 2016/10971 E. , 2018/3460 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ SIFATIYLA)

Taraflar arasındaki davadan dolayı Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 30.05.2016 gün ve 2016/138-2016/390 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 Sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 30/05/2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile 2.150,00 TL’nin tahsiline karar verilmiştir. Bu itibarla, mahkemece davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır.
HUMK 432/4 madde ve fıkrası ile 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyizi kabil olmayan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, Yargıtay tarafından da bir karar verilebileceği öngörüldüğünden, davacının HUMK 432/4"üncü maddesi uyarınca temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalının tashih kararının reddine yönelik temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 10.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.