Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2016/13855 Esas 2018/4571 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/13855
Karar No: 2018/4571

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2016/13855 Esas 2018/4571 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı vermiştir. Suç nedeniyle oluşan zararın giderilmesi sebebiyle eksik cezaya hüküm edilmiş, temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak, sanığın hapis cezasıyla mahkûmiyeti sonucunda kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerinin yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden hüküm kurulmuştur. Bu sebeple hükmün, 5237 sayılı TCK’nın 53/1.maddesinin (a), (c), (d) ve (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezasının infazı tamamlanıncaya, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkûm olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılması gerektiği ifade edilerek, hüküm düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri: TCK'nın 168, 5237 sayılı TCK’nın 53/1.maddesinin (a), (c), (d) ve (e) bentleri ve aynı maddenin 2. ve 3. fıkraları.

13. Ceza Dairesi 2016/13855 E. , 2018/4571 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Müştekinin suç nedeniyle oluşan zararının giderildiğinin anlaşılması karşısında, sanığın üzerine atılı suçlamayı kabul etmediği halde TCK.nın 168’nci maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümleri uygulanmak suretiyle eksik cezaya hükmedilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede eleştiri dışında usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Kasten işlemiş olduğu suç dolayısıyla hapis cezasıyla mahkûmiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1.maddesinin (a), (c), (d) ve (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkûm olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün” çıkartılarak, yerine “Kasten işlemiş olduğu suç için hapis cezalarıyla mahkûmiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1.maddesinin (a), (c), (d) ve (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından
ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkûm olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına” cümlesinin eklenmesi suretiyle eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.