MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerle davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-

Davacılar vekili, 31.12.2009 tarihinde davacılardan ..."ın yolcu/öğrenci olarak bulunduğu davalılardan Bora"nın sürücüsü, ...Tur. Turz. Tic. ve San. AŞ."nin işleteni, ....nin trafik, ihtiyari mali sorumluluk ve ferdi kaza koltuk sigortasını da kapsayan kasko sigortacısı bulunduğu servis aracı ile, diğer davalılardan ..."in sürücü, ..."nin malik ve ... Sigorta AŞ.nin trafik sigortacısı olduğu aracın çarpışması sonucu meydana gelen trafik kazasında, davacı ...."un ağır şekilde yaralandığını, ameliyatlar ve zorlu bir tedavi süreci geçirildiğini, çok büyük manevi çöküntü yaşandığını, tedavi ve yol giderleri bulunduğunu belirterek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 1.000,00 TL maddi ve 200.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren temerrüt faizi ile birlikte (Sigorta şirketleri maddi tazmainattan sorumlu olmak üzere) davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini istemiş, 03.11.2014 tarihli dilekçe ile talebini 4.196,86 TL olarak ıslah etmiştir.
Davalılar vekilleri davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davacıların maddi tazminat isteminin kabulü ile, 4.196,86-TL maddi tazminatın 31/12/2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken vc müteselsilen tahsili ile davacı tarafa verilmesine (davalı ... şirketleri açısından poliçe limitleri ile sınırlı olmak üzere ve dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte), manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 25.000,00-TL manevi tazminatın 31/12/2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılar ..., ..., ... ve Süper Tur Turizm Ticaret Sanayi A.Ş."den müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacı tarafa verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş, hüküm davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazasından kaynaklanan cismani zarar sebebi ile maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde ve özellikle manevi tazminat talebi ile ilgili olarak hüküm kurulurken olayın meydana geliş şekli, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, olay nedeniyle duyulan acı ve elemin derecesi ve BK.nun 47.maddesindeki özel haller dikkate alınmış bulunduğuna göre, davacılar vekilinin manevi tazminata ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün onanmasına, karar vermek gerekmiştir.
2-Mahkemece, 31.12.2009 tarihinde meydana gelen trafik kazasında, araçta yolcu olarak bulunan, % 14,3 oranında sürekli işgöremezliği tespit edilen ve 20.07.1993 doğumlu davacı Esra Nur Ünsal"ın sürekli işgöremezlik tazminatının hesaplanmasında 18 yaşın ikmalinin ve 02.08.2013 tarihinde vefat ettiğinin gözetildiği bilirkişi raporunun hükme esas alındığı anlaşılmaktadır. Müteveffa davacının kaza tarihi ile 18 yaşının ikmal edildiği tarihler arasında kaza öncesi yaşamına göre daha fazla efor sarf ederek yaşadığı sabit olup bunun için efor kaybına bağlı maddi tazminat isteminde bulunulabilir.
Sürekli işgöremezlik, organ eksilmesi veya organ zayıflaması sonucu beden gücünün belli bir oranda azalması durumudur. Genel olarak bu durumdaki kişi sakatlık oranına göre çalışmasını sürdürebilir ise de, yaşıtlarına ve aynı işi yapanlara göre (sakatlığı oranında) daha fazla güç ve çaba

harcayacağından, kazançlarında bir azalma olmasa bile (sakatlığı oranında) tazminat isteme hakkı bulunduğu kabul edilmekte; buna Yargıtay kararlarında “güç (efor) kaybı” tazminatı denilmektedir. Diğer bir durumda hiç çalışamaması nedeniyle doğan zarardır.
Bu durumda, % 14,3 malullük raporuna göre kaza tarihi ile davacı Esra Nur Ünsal"ın vefat ettiği tarihler arasında asgari ücrete göre işgücü kaybı zararının hesaplanarak sonucuna göre karar verilmesi yerine yazılı olduğu şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Kabule göre de; yargılama giderlerinin maddi ve manevi tazminat için ayrı ayrı hesaplanması gerektiği halde, yazılı olduğu şekilde karar verilmesi de doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin manevi tazminata ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün manevi tazminat yönünden ONANMASINA; (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine 29/01/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.