Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/6321 Esas 2018/328 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili; ATGV"ye ait olup Ceza İnfaz Kurumları ve Tutukevleri İşyurtları Kurumuna kiralanan aracın dava dışı infaz koruma memuru Nuri Dal"ın idaresinde iken aracın geri geri gitmesi sırasında davacıya çarparak yaralanmasına sebebiyet verdiğini, davacının maluliyetinin saptanarak fazlaya ilişkin talep hakkı saklı kalmak kaydıyla 1.639,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın 02.07.2009 tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili; davanın idari yargıda açılması gerekmekte olup zamanaşımı nedeniyle reddi gerektiğini, husumetin davalıya yöneltilemeyeceğini, olayda davacının da kusurlu bulunduğunu, maddi tazminat taleplerinin müphem olup açıklanması gerektiğini ve manevi tazminat isteminin fahiş bulunduğunu belirterek, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının maddi tazminat davasının kabulü ile 1.639,00 TL maddi tazminatın olay tarihi olan 02.07.2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davacının manevi tazminat davasının kısmen kabulü ile 7.500,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 02.07.2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin manevi tazminat talebinin reddine karar verilmiş; hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-6100 sayılı HMK"nın geçici 3/2.maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080 TL"na çıkartılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verilmiş olup mahkemece maddi tazminat yönünden dava kabul edilmiş olup davacı için 1.639,00 TL tazminata karar verilmiştir. Bu nedenle karar hükmedilen maddi tazminat yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin maddi tazminat yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına aracın kiralanmış olmasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kesinlikten reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, 492 Sayılı Harçlar Yasası"nın 13/J maddesi uyarınca davalıdan harç alınmamasına 29/01/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.