MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinden kaynaklanan ve ödenmediğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının ödenmemiş herhangi bir işçilik alacağının bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve ek bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışması bulunup bulunmadığı uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Dosya içeriğine göre; hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı işçinin fazla çalışması, davalı işyerinde çalışmış olan davacı tanığının anlatımına göre haftalık 9 saat olarak belirlenmiştir. Ne var ki, dinlenen bu davacı tanığının işverenle husumetinin bulunduğu anlaşılmakta olup beyanlarına itibar edilerek hüküm tesis edilmesi hatalı olmuştur. Diğer davacı tanığının davalı işyerinde çalışması olmadığından bu tanığın beyanına göre tespitte bulunulmaması ise yerindedir. Bu itibarla, davalı tanık anlatımlarının ortalamasına göre; davacının haftada 1 gün 2 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek yapılacak hesaplamaya göre karar verilmesi gerekmektedir.
3-Taraflar arasındaki diğer bir uyuşmazlık konusu ise, davacının yıllık izin ücreti alacağının bulunup bulunmadığı noktasındadır.
5953 sayılı Basın Mesleğinde Çalışanlarla Çalıştıranlar Arasındaki Münasebetlerin Tanzimi Hakkında Kanun"un “Yıllık ücretli izin” başlıklı 21. maddesinde; “Günlük bir mevkutede çalışan bir gazeteciye, en az bir yıl çalışmış olmak şartiyle, yılda dört hafta tam ücretli izin verilir. Gazetecilik mesleğindeki hizmeti on yıldan yukarı olan bir gazeteciye, altı hafta ücretli izin verilir. Gazetecinin kıdemi aynı gazetedeki hizmetine göre değil, meslekteki hizmet süresine göre hesaplanır.
Günlük olmayan mevkutelerde çalışan gazetecilere her altı aylık çalışma devresi için iki hafta ücretli izin verilir. Yıllık ücretli izinlerin hesabında bu Kanun"un 1. maddesindeki "Gazeteci" tabirine girenlerin kıdemleri, iş akdinin devam etmiş veya fasılalarla yeniden inikat etmiş olmasına bakılmaksızın, gazetecilik mesleğinde geçirdikleri hizmet süresi nazara alınmak suretiyle tesbit edilir.
İzin hakkından feragat edilemez.” şeklinde düzenleme yer almaktadır.
Aynı Kanun"un 29. maddesinde ise, “ Gazeteciye bu Kanun"un 21. maddesinde yazılı yıllık izni vermeyen veya izni vermiş olup da izin müddetine ait ücreti ödemeyen işverene, yıllık izin vermediği veya izin süresine ait ücretleri ödemediği kimsenin izin müddetine tekabül eden ücretler yekununun üç katı kadar idarî para cezası verilir; ayrıca gazeteciye ödenmesi gereken ücret toplamı, iki kat olarak ödenir.” öngörülmüştür.
Somut olayda; davacının yıllık izin ücreti alacağı, yapılan yıllık izin ücreti ödemelerinin mahsubu ve bakiye izin hakkının 27 gün olduğunun kabulü ile 5953 sayılı Kanun"un 29. maddesi uyarınca 2 kat olarak hesaplanarak hüküm altına alınmıştır. Oysa, dosya içeriğinde yer alan yıllık izin formlarına göre davacının bakiye 4 gün izin hakkı bulunmakta olup davalı tarafından fesih tarihinde 27 günlük yıllık izin ücreti karşılığı olarak 3.820,06 TL"nin banka hesabına yatırıldığı görülmektedir. Bu nedenle, davacının ödenmeyen yıllık izin ücreti alacağının bulunmadığı anlaşılmakla söz konusu talebin reddi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizdir.
Sonuç :
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.