Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/4130 Esas 2018/9075 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4130
Karar No: 2018/9075

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/4130 Esas 2018/9075 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Vergi Usul Kanununa muhalefet suçuyla yargılanan sanık hakkında, defter ve belgelerin ibrazı için yapılan tebligatların hukuken geçerli olmadığı gerekçesiyle mahkumiyet kararı verildi. Ancak, tebligatın gerçekleştiği adreste sanığın işyerinin faal olduğu ve tebligatın sanığın sigortalı çalışanı ile oğluna yapıldığı belirlendi. Bu nedenle, incelemenin dairede yapılmasına imkan veren yasal bir istisna olup olmadığının incelemeyi yapan vergi denetmeninden sorulması ve belgesinin dosyaya ibraz edilmesi gerektiği vurgulandı. Ayrıca, sanık hakkında takdiri indirim yapılmak istenirken gerekçenin çelişkili olduğu ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı sonrası yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Karar, 213 sayılı Yasa'nın 139/2. ve 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddeleri doğrultusunda bozuldu.
Kanun Maddeleri:
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 139/2. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8/1. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi

11. Ceza Dairesi 2016/4130 E. , 2018/9075 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-213 sayılı Kanunun 139/2. maddesinde incelemenin dairede yapılmasını gerektiren nedenlerden birinin varlığı önceden belirlenmeden faaliyetini sürdüren mükelleflere defter ve belgelerin ibrazı için yapılan tebligatların hukuken geçerli olmayacağı cihetle; sanığın defter ve belgeleri ibraz etmesine ilişkin yazının tebliğ edildiği 25.02.2010 tarihi itibariyle işyerinin faal olduğu, tebligatın iş yeri adresinde sanığın sigortalı çalışanı ile oğluna tebliğ edildiğinin anlaşılması karşısında, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirlenmesi açısından, incelemenin dairede yapılmasına imkan veren 213 sayılı Yasanın 139/2. maddesindeki istisnalardan birinin varlığının önceden belirlenip belirlenmediğinin incelemeyi yapan vergi denetmeninden sorulup, buna ilişkin bir tespiti varsa belgesini dosyaya ibrazının istenmesi aksi takdirde, yapılan tebligatın hukuki geçerliliği bulunmayacağından atılı suçun yasal unsurlarının oluşmayacağının gözetilmemesi
2- Kabule göre de;
a) Sanık hakkında “duruşma tutanaklarına yansıyan tutumu” gerekçe gösterilerek TCK’nin 62. maddesi gereğince takdiri indirim yapılmasına karşın, kayden sabıkasız olan ve duruşma tutanaklarına yansıyan olumsuz bir tutumu bulunmayan sanık hakkında aynı gerekçe ile TCK’nin 51. maddesi ile CMK’nin 231. maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilerek çelişkiye düşülmesi,
b) 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.