Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/26022 Esas 2016/7518 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti ile yol gideri alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde yönetim destek uzmanı olarak çalışırken yaptığı fazla çalışmaların karşılığı ile yol giderinin ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma ücreti ile yol gideri alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının fazla çalışma yapmadığı gibi ayrı bir yol ücreti uygulaması da olmayıp servis imkanı tanındığını, savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının fazla çalışma yaptığı ancak karşılığının ödenmediği ayrıca yol gideri alacağı da olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının tanık beyanlarına göre hafta içi 2 gün süre ile 09.00-18.00 saatleri arasında 2 gün ise 09.00-21.00 saatleri arasında çalışma yaptığı ayrıca ayda 2 kez Cumartesi günleri 09.00-18.00 saatleri arasında çalıştığı ve buna göre davacının haftalık ortalama 4,5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilip alacak hesabı yapılmış ise de haftalık çalışma saatleri ayrı ayrı belirlenip hesaplamanın buna göre yapılması yerine yazılı şekilde ortalama hesap yapılması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 28/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.