Sahte fatura düzenleme - kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/2302 Esas 2021/1982 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-213 sayılı VUK’nin 367. maddesi uyarınca dava şartı olan Rapor Değerlendirme Komisyonu’nun 19/10/2012 tarihli ve 2012-M-94 sayılı mütalaası ile dayanağı olan 29/08/2012 tarihli 2012-A-1458/40 sayılı Vergi Suçu Raporu’nun sanıklar hakkında “2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” ile sanıklardan ... hakkında ayrıca “2008 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçlarına ilişkin olduğu; Malatya Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 12/04/2013 tarihli 2012/21838 Soruşturma ve 2013/3161 Esas sayılı iddianamesi ile mütalaadan farklı olarak her iki sanık hakkında da “2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura kullanma” suçlarından kamu davası açıldığı; ancak sanık ... hakkında “2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura kullanma” ile sanık ... hakkında “2009 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçlarından verilmiş bir mütalaa bulunmadığı; bununla birlikte her takvim yılında işlenen “sahte fatura düzenleme” ve “sahte fatura kullanma” eylemlerinin ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu, birbirlerine dönüşemeyeceği gözetilerek, her takvim yılı için ayrı ayrı hüküm kurulması gerektiği cihetle; iddianameye konu olan sanık ... hakkında “2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura kullanma” ile sanık ... hakkında “2009 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçları yönünden, 213 sayılı VUK’nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceğinin Vergi Dairesi Başkanlığından sorulması, mütalaa verilmeyeceğinin anlaşılması durumunda sanıklar hakkında bu suçlardan davanın düşmesine karar verilerek, sanık ... hakkında mütalaa konusu yapılan “2008 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçundan, zamanaşımı süreleri de dikkate alınarak, ayrıca değerlendirme yapılması gerektiği gözetilmeden; sanıklar hakkında mütalaa dışına çıkılarak hangi takvim yılına ilişkin olduğu da belirtilmeksizin tek hüküm kurulması,
2-Sanıklar hakkında, 213 sayılı VUK"nin 359/b. ve TCK’nin 43. maddesi uyarınca hükmedilen 3 yıl 9 ay hapis cezasından, TCK’nin TCK 62. maddesi uyarınca indirim yapılırken, sonuç cezanın “3 yıl 1 ay 15 gün” yerine “2 yıl 13 ay 15 gün” olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini yasaya aykırı,
3-5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin BOZULMASINA, ceza miktarı itibarıyla sanıkların kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 01/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.