MAHKEMESİ : Adana 5. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 08/05/2014
NUMARASI : 2009/23-2014/323

Davacı İ.. B.. vekili Avukat Ayşen tarafından, davalılar İ.. S.. ve diğerleri aleyhine 15/01/2009 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 08/05/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, rücuen tazminat ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece istemin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı idare, davalıların haksız eylemi ile yaralanan dava dışı polis memuruna 2330 sayılı Kanun gereğince ödediği tazminatın rücuen tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacı idare, İ.. B.. Emniyet Genel Müdürlüğü Nakdi Tazminat Komisyonu"nun 13/11/2008 günlü kararında, karar tarihindeki en yüksek devlet memuru brüt aylığının (ek gösterge dahil) 100 katı tutarının iş gücüne engel bulunan her gün için %1 oranında hesaplanarak ödeme yapılmasını baz alarak talep etmiştir. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise, 2330 sayılı Kanun ve bu kanuna dayalı olarak çıkarılan yönetmelikte belirlenen yönteme uyulmamış olup, 2330 sayılı Kanun"un 3. maddesi 1. fıkrasının (a) ve (b) bentlerine uygun olmayan yöntemle, en yüksek devlet memuru brüt aylığının 60 katı esas alınarak hesaplama yapılmıştır.
Şu durumda, rücunun kapsamının olay tarihindeki en yüksek devlet memuru brüt aylığının 100 katı tutarının iş ve gücüne engel bulunan her gün için %1 oranında yapılacak hesaplama ile belirlenmesi gerekirken, yetersiz bilirkişi raporuna dayalı olarak hüküm kurulması doğru görülmemiş ve bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, diğer temyiz itirazlarının (1) sayılı bentte gösterilen nedenlerle reddine 23/02/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.