MAHKEMESİ : Bakırköy 10. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 05/11/2013
NUMARASI : 2007/190-2013/487

Davacı D. Yayıncılık vekili Avukat Fulya tarafından, davalılar H.. E.. ve diğeri aleyhine 07/11/2006 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 05/11/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı Z.. A.. vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, basın yoluyla kişilik haklarına saldırıdan dolayı uğranılan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Yerel mahkemece, açılan davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı Z.. A.. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, R. Gazetesinde 29/10/2006 tarihinde davalı Z.. A.. imzası ile yayınlanan yazıda yer alan "...Ufuk... H...com adlı bir internet gazetesi kurdu...H....com internet gazetecilerin çok iyi bildiği tabiriyle p. gazeteciliğinin doruk noktasıydı...P. gazeteciliği az sayıda elemanla hiçbir muhabirlik ve gazetecilik becerisi ortaya koymadan yaygın medyada yayımlanan veya ajanslardan gelen haberlere takla attırıp, sansasyonel başlıklar atarak oturduğunuz yerden yapılan gazetecilik anlamına geliyor. Orada burada yayınlanmış haberleri, gece baskılarından, gazetelerin internet sitelerinden veya ajanslardan çalarak içine biraz heyecan, biraz da asparagas katıp...yayınlıyorsunuz ve bunun adı bağımsız, büyük (aslında p.) gazetecilik oluyor. Güldemir yıllarca bu p. gazeteciliğini pazarladı. Bu p. gazeteciliği, yani az sermaye ile başkalarının yaptığı haber içeriklerini araklayarak farklı üslupta sansasyonel başlıklarla satma pratiği meraklı halkımızdan ilgi gördü...site hit oldu...H. Tv"yi kuruverdi. H. Tv"nin yayınları da başlangıçta p. gazeteciliğinin en güzel örneklerini sergiledi" şeklindeki sözlerin U. G."in kurduğu davacı şirketin kişilik haklarına saldırı mahiyetinde olduğunu iddia ederek, uğranılan zararın ödetilmesini istemiştir.
Davalı, dava konusu "B." başlıklı köşe yazısının yazılmasına davacının neden olduğunu, Bilgi Üniversitesi İletişim Fakültesi Öğretim Üyesi olan davalı yazarın, Ufuk hakkındaki eleştirilerini sıraladığını, yazıda geçen takla attırmak, araklamak, çalıntı gibi kelimelerin kullanıldığı karşılıkların tümünün kitle iletişim organlarının yayınlarındaki yayınlanmış haberlerin değiştirilerek ve başka biçimde yeniden yazılarak haberleştirilmesi anlamına geldiğini, davacının kişilik haklarına saldırı bulunmadığını beyanla, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, yayının içerik olarak davacının kişilik haklarına saldırı niteliğinde olduğu gerekçesiyle istemin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Basın özgürlüğü, Anayasanın 28. maddesi ile 5187 sayılı Basın Yasasının 1. ve 3. maddelerinde düzenlenmiştir. Bu düzenlemelerde basının özgürce yayın yapmasının güvence altına alındığı görülmektedir. Basına sağlanan güvencenin amacı; toplumun sağlıklı, mutlu ve güvenlik içinde yaşayabilmesini gerçekleştirmektir.Bu durum da halkın dünyada ve özellikle içinde yaşadığı toplumda meydana gelen ve toplumu ilgilendiren konularda bilgi sahibi olması ile olanaklıdır. Basın, olayları izleme, araştırma, değerlendirme, yayma ve böylece kişileri bilgilendirme, öğretme, aydınlatma ve yönlendirmede yetkili ve aynı zamanda sorumludur. Basının bu nedenle ayrı bir konumu bulunmaktadır.
Bunun içindir ki, bu tür davaların çözüme kavuşturulmasında ayrı ölçütlerin koşul olarak aranması,genel durumlardaki hukuka aykırılık teşkil eden eylemlerin değerlendirilmesinden farklı bir yöntemin izlenmesi gerekmektedir.Basın dışı bir olaydaki davranış biçiminin hukuka aykırılık oluşturduğunun kabul edildiği durumlarda,basın yoluyla yapılan bir yayındaki olay hukuka aykırılık oluşturmayabilir.
Ne var ki basın özgürlüğü sınırsız olmayıp, yayınlarında Anayasanın Temel Hak ve Özgürlükler bölümü ile Türk Medeni Kanunu"nun 24 ve 25. maddesinde yer alan ve yine özel yasalarla güvence altına alınmış bulunan kişilik haklarına saldırıda bulunulmaması da yasal ve hukuki bir zorunluluktur.
Basın özgürlüğü ile kişilik değerlerinin karşı karşıya geldiği durumlarda; hukuk düzeninin çatışan iki değeri aynı zamanda koruma altına alması düşünülemez. Bu iki değerden birinin diğerine üstün tutulması gerektiği, bunun sonucunda da, daha az üstün olan yararın daha çok üstün tutulması gereken yarar karşısında o olayda ve o an için korumasız kalmasının uygunluğu kabul edilecektir. Bunun için temel ölçüt kamu yararıdır. Gerek yazılı ve gerekse görsel basın bu işlevini yerine getirirken, özellikle yayının gerçek olmasını, kamu yararı bulunmasını, toplumsal ilginin varlığını, konunun güncelliğini gözetmeli, haberi verirken özle biçim arasındaki dengeyi de korumalıdır. Yine basın, objektif sınırlar içinde kalmak suretiyle yayın yapmalıdır. O anda ve görünürde var olup da sonradan gerçek olmadığı anlaşılan olayların yayınından da basın sorumlu tutulmamalıdır.
Davaya konu köşe yazısında; davalı, davacı şirketin kurucusunun yer aldığı "B." adlı program hakkında görüşlerini yazmıştır. Yerel mahkemece açıklanan olgular gözetilerek; yazının gündeme ilişkin olduğu, bir bütün olarak incelendiğinde kişilik haklarına saldırı bulunmadığı ve eleştiri içerikli olduğu, bazı ifadeler abartılı da olsa eleştiri sınırları içerisinde kaldığı özle biçim dengesinin bozulmadığı ve dolayısıyla hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılarak istemin tümden reddedilmesi gerekirken yerinde olmayan gerekçe ile davalının manevi tazminatla sorumluluğuna karar verilmesi usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 23/02/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.