Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5069 Esas 2018/9026 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5069
Karar No: 2018/9026
Karar Tarihi: 13.11.2018

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5069 Esas 2018/9026 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı, Vergi Usul Kanunu'na muhalefet suçuyla mahkum edilen bir sanığın erteleme ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesiyle ilgilidir. Sanığın kişilik özellikleri ve suç işleme eğilimi incelenerek, ileride suç işlemeyeceği hususunda olumlu kanaat oluşmadığı belirtilmiştir. Ancak, sanığın koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gereken hakların gözetilmemesi nedeniyle Anayasa Mahkemesi'nin bir iptal kararıyla infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Toplanan deliller incelenerek, suçun sübutu kabul edilmiş ve cezada artırıcı bir neden bulunmadığı belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendi anılmıştır. Bu maddeye göre sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiği belirtilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2016/5069 E. , 2018/9026 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet
Sanığın kişilik özellikleri ve suç işleme eğilimi nazara alınarak, ileride suç işlemeyeceği hususunda olumlu kanaat oluşmadığı gerekçesi ile hakkında erteleme ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmasına yer olmadığına dair mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı nedenin bulunmadığı, azaltıcı nedenin ise nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 13.11.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.