MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 24/11/2015 tarih ve 2014/387-2015/320 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı TPE vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkiline ait ...ibareli markanın 5.5.1988 tarihinde 103490 tescil numarası ile tescilli olduğunu, ... ..., ... ibareli 29. 30. ve 32. sınıflarda tescil edilmiş çok sayıda markası bulunduğunu, .... markasının tanınmış marka olarak kabul edildiğini, buna rağmen aynı sektörde faaliyet gösteren davalı şirket tarafından ... ibareli 29. sınıf mallar için tescil başvurusu yapıldığını, yaptıkları itirazların ise MDB ve YİDK tarafından reddedildiğini, markaların esas unsurunun .... ibaresi olduğu ve tescil kapsamlarının da aynı olduğu, davalının müvekkilinin markasının tanınmışlık düzeyinden haksız bir şekilde yararlanma amacı taşıdığını, müvekkilinin "...." ibaresini uzun yıllardır kullanarak ibarenin ayırt edici unsur haline gelmesini sağladığını ileri sürerek TPE YİDK kararının iptaline, marka tescil edilmiş ise tescil edilen markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili; YİDK kararının hukuka ve usule uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili; “... .......” markası ile " ...." markaları arasında benzerlik bulunmadığını, müvekkilinin kümes hayvanlarının etlerinin ve ürünlerinin üretim ve satış faaliyeti ile iştigal ettiğini, davacıya ait olan " .... " markası ile müvekkili şirkete ait ".... " markasının kullanılış tarzları ve kullanıldıkları ürünler de dikkate alındığında birbirinden farklı olduğunu, iki markadaki hakim unsurun " " ve "... " olduğunu, tüketiciler nezdinde karıştırılma ihtimalinin olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davalının markasını 29. sınıfta yer alan “Et, balık, kümes ve av hayvanlarının etleri ile her nevi işlenmiş et ürünleri.” emtialar için tescil ettirmek istediği, davacının 2009/04690 sayılı “çocuklara kahvaltıyı sevdiren ....” ibareli markasının 29.sınıfında yer alan “Et, balık, kümes ve av hayvanlarının
etleri ile her nevi işlenmiş et ürünleri.” emtialarda ve 99/004781 sayılı markasının “et sosları, hamburger sosları”nda tescilli olduğu, yine bir kısım davacı markalarının 35. sınıfın son alt maddesinde yer alan “Müşterilerin malları elverişli bir şekilde görmesi ve satın alması için .... Et, balık, kümes ve av hayvanlarının etleri ile her nevi işlenmiş et ürünleri. .... bir araya getirilmesi hizmetleri (belirtilen hizmetler perakende, toptan satış mağazaları, elektronik ortamlar, katalog ve benzeri diğer yöntemler ile sağlanabilir ).” emtialarını içerdiği ve bu sınıflar yönünden markaların benzer olduğu, dava konusu markanın ... .... ibaresinden oluştuğu, markanın kelime, şekil ve renk kombinasyonları içerdiği, davacının tescilli markalarına bakıldığında “pınar” ibaresinden ziyade “....” ibaresinin esaslı unsur olarak algılanacağı, "...." ibaresinin aynen davalı markasında da bulunduğu, davacının münhasıran "...." kelimesinden ibaret markası olduğu gibi, redde mesnet diğer markalarının " ...." şeklinde bütün olduğu, markalar arasında bağlantı kurulma ihtimalini içerecek şekilde bir benzerlik bulunduğu, ortalama bir tüketicinin bu markaların ilişkili markalar olduğunu sanmasının kuvvetle muhtemel olduğu, davalı da dahil olmak üzere üçüncü kişilerin "...." ibaresini kullanmasının davacının bu marka altında ürettiği ürünlerin ayırt ediciliğini de ortadan kaldıracağı, markaların 556 sayılı KHK’nın 8/1-b bendi anlamında iltibasa yol açacak kadar benzer olduğu, davacının “ ....” markasının tanınmış marka olduğu, tanınmış markanın benzerinin kullanılması nedeniyle tanınmış markanın ayırt edici karakterinin zedeleneceği, markanın sıradanlaşacağı, markalar arasında iltibas oluştuğundan 556 sayılı KHK 8/4 maddesinin uygulanmasının söz konusu olmadığı, kötü niyet iddiasının ise ispat edilemediği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı TPE vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı TPE vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı TPE vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 09/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.